Luray Caverns is National Natural Landmark in northern Virginia, USA
बसमध्ये बसलो आणि आमचा ४ दिवसाचा प्रवास सुरू झाला. पहिल्या दिवशी गुहा पाहायची होती. गुहेत जायच्या आधी आम्ही बसमधले सर्वजण एका उपाहारगृहात जेवलो. काहीही आणि कितीही खा या सदरात आमच्या सारख्या शाकाहारी लोकांची उपासमार झाली नाही. आम्ही दोघांनी जेवणात फ्राईड राईस, नूडल्स, उकडलेल्या भाज्या, स्प्रिंग रोल, परतलेले केळे घेतले. या शिवाय उकडलेले कणीस, टोमॅटो काकड्यांचे काप, भाजलेले वांग्याचे कापही घेतले. नंतर काही फळे घेतली. फळांमध्ये अननसाच्या, कलिंगडाच्या आणि टरबूजाच्या फोडी होत्या. केक व आईस्क्रीमही होते पण घेतले नाही. प्रवासात पोट तुडुंभ भरायला नको, नाहीतर सगळेच वांदे होतात. आमचे पोट व्यवस्थित भरले होते आणि जडही झाले नाही. जेवणासोबत मी कोकाकोला घेतला आणि विनुने गरम चहा (दुध आणि साखरे व्यतिरिक्त) महामार्ग ९५ नंतर काही वेळाने दुसऱ्या एका मार्गाने बस जात होती. महामार्ग ६६ आणि असेच अजून काही महामार्ग लागले. दूरदूरवर प्रवास करताना आम्हाला आमच्या गावाची आठवण येत होती. विल्मिंग्टन मध्ये रहाताना आम्ही शनिवार-रविवारला जोडून येणाऱ्या सुट्टीत बाहेर फिरायला जायचो. मधे वाटेत येणारे विश्रांती थांबे आठवत होते. इथे आम्ही कॉफी किंवा कोकाकोला घ्यायचो. तिथल्या आवारात जी फुले दिसायची त्याचे फोटो काढायचे.
महामार्गावर इथे आजुबाजूला जंगल आणि त्यामध्ये दिसणारी झाडी, यामध्ये गुळगुळीत असणारे रस्ते, असे सर्वच आठवत होते. टेकटूर नावाची चिनी लोकांची एक ट्रॅव्हल कंपनी आहे. या कंपनी बरोबर आम्ही २०१४ साली वेस्ट कोस्टची ट्रीप केली होती तर २०१६ साली ईस्ट कोस्टची ट्रीप केली होती. त्यानंतर ७ वर्षाने आम्ही अशा ट्रीप ला गेलो. यामध्ये होटेल व साईट सिंईंगचे पैसे घेतात. आकर्षणाचे पैसे व आपल्या जेवणाचे पैसे आपले आपण द्यायचे असतात. ट्रीप बरोबर गेले की उलटेसुलटे होतेच. रात्री झोप लागत नाही अलार्म लावला तरीही. गादीवर पाठ टेकता येते आणि आराम मिळतो त्यामुळे ट्रीप सुसह्य होते यात वाद नाही.
जेवणानंतर बरेच अंतर पुढे पुढे जात होतो आणि असे वाटले की कधी एकदा गुहा येते. असे म्हणता आली पण! गुहेत प्रवेश केला. येता-जाता हा "चालरस्ता" २ ते अडीच मैल होता. गुहेत थंडगार वाटत होते. रस्ता थोडासा नागमोडी उंचसखल आणि काही ठिकाणी घसरडा होता. खडक/दगड यांचे अनेक निसर्गनिर्मित आकार बघायला मिळाले. काही आकार असे होते की अनेक मासे एकामागून एक लटकवून ठेवलेत की काय? तर काही टोकदार निमुळते एकत्र खडक जसे काही झुंबर ! काही ठिकाणी निमुळती अनेक टोके, छोटी मोठी पसरलेली आणि त्याखाली पाणी असल्याने त्या सर्वांचे प्रतिबिंब पाण्यात पडले होते. काही ठिकाणी एकावर एक दगड घागरी सारख्या आकाराचे होते. निसर्गाची किमया नेहमीच अचंभित करणारी असते.
इथे उन्हाळा आहे त्यामुळे बाहेर उन होते आणि गुहेत थंडगार ! या चार दिवसात आम्हाला हवामान चांगले लाभले होते. उष्णतेची लाट नव्हती ते बरेच झाले ! सकाळी ९ वाजता निघून मधेवाटेत जेवण करून आणि गुहा बघून नंतर आम्हाला होटेल मध्ये पोहोचायला रात्रीचे ९ वाजले. हे होटेल महामार्गावरच होते. थोडे उंचावर होते. उंचावर खाली उतरून बाजूलाच एक मेक्सिकन उपाहारगृह होते. हे उपाहारगृह खूपच छान सजवले होते. तिथे आम्हाला आवडणारे जेवण घेतले. सोबत कोकाकोला. निवांतपणे जेवायला छान वाटत होते. ४ वर्षात आम्ही मेक्सिकन उपाहारगृहात गेलो नव्हतो. सुरवातीला खायला सालसा आणि चिप्स देतात. जेवण झाल्यावर चढावरून चालत होटेल रूम मध्ये प्रवेश केला. उद्या सकाळी ७ ला तयार रहा असे गाईड्ने सांगितले होते. होटेल मध्ये गेल्यावर तिथल्या व्हेंडिंग मशीन मधून ३ पाणी पिण्याच्या
बाटल्या काढून घेतल्या. एक रात्री तहान लागली तर प्यायला तर दोन बाटल्या
मधल्या प्रवासात. एका पिशवीत पाण्याच्या बाटल्या, बिस्किटे, चकल्या असे
ठेवत होतो. ६ वाजता न्याहरी करून व सर्व आवरून आम्ही दुसऱ्या दिवशी होटेल लॉबीमध्ये हजर झालो. असाच कार्यक्रम तिनही दिवस होता. न्याहरीला कोरड्याबरोबर ओले खायचे इतकेच आमच्या बाबतीत असते. ब्रेड, चहा, कॉफी, ज्युस, ब्रेडवर लावायला फळांचा जाम होता. सकाळी ६ ही काय न्याहरीची वेळ आहे? पण प्रवासात असेच वेगवेगळे असते ना ! रात्री फोन चार्जिंगला लावले व फोटो फेबूला अपलोड केले व मी गादीवर पाठ टेकली. प्रत्येक दिवशी कोणता टॉप घालायचा व कोणते लोंबते कानातले घालायचे हे आधीच ठरवून ठेवले होते.
क्रमश: .....
No comments:
Post a Comment