Friday, February 17, 2017

भारतभेट २०१६

यावर्षीची भारतभेट अगदी मोजून होती. दोघांच्याही नोकऱ्या नवीन असल्याने जास्त रजा मिळाली नाही. शिवाय नोकरीबदलामुळे जुलैचे काढलेले तिकीट रद्द केले होते आणि त्यामुळे रद्द केल्याचे पैसे तर कापलेले होतेच आणि त्यात भर म्हणजे आधी बुक केलेल्या एअरलाईन वापरून दुसरे तिकीट काढायचे होते. मी आधी नोकरी करत नसल्याने आरामात बॅग भरता यायची. आता नोकरी मुळे ज्यावेळी कामावर जायचे नसेल त्यादिवशी शॉपिंग आणि बॅगा भरणे असे चालले होते. थंडी तर इतकी होती की कामे पटापट उरकताच यायची नाहीत. भारतात पोहोचलो आणि जेटलॅग जातो न जातो तोच परतीच्या प्रवासाची तयारी सुरू झाली. आईबाबांना डोळे भरून पाहून घेतले.  आईने थालिपीठाची भाजणी आधीच करून ठेवली होती त्यामुळे वेळ वाचला. देवीचे दर्शन घेण्याचे ठरवले होते.

पुण्यातल्या जोगेश्वरीचे दर्शन खूप छान झाले. ओटीचे सामान बघताना छान वाटत होते. दर्शना नंतर बांगड्या भरल्या. मग हळूहळू चालत आम्ही दोघी म्हणजे आई आणि मी शॉर्टकटने तुळशी बागेत शिरलो. यावेळेला तुळशीबाग बरीच हिंडले. गाऊन घेण्यानिमित्ताने फिरलोच. शिवाय मला काही कानातले घ्यायचे होते. मी जिथे काम करत तिथल्या मैत्रिणींकरता मी कानातले घेतले. इथे आल्यावर त्यांना दिले तर सगळ्याजणी खूपच खूष झाल्या ! तुळशीबागेत फिरून मग बाहेरच मसाला डोसा खाल्ला. काही कामानिमित्ताने एफसी रोडला गेलो आणि न ठरवताच वैशालीला भेट दिली. अर्थात वैशालीवर मी काही प्रेमबिम करत नाही. पुर्वी पण क्वचित गेली आहे. १५ दिवस म्हणजे तसे जेमतेम ८ ते १० दिवसच आईकडे राहणे झाले. पण तरीही त्यातल्या त्यात आईने मला बरेच प्रकार खाऊ घातले.


शेवयाची खीर, साबुदाणा खिचडी,  चकोल्या, होळीनिमित्ताने पुरणपोळीही झाली.  बरेच वर्षानंतर होळी पहायला मिळाली. विमानात ३ सिनेमे पाहिले. पिकू एकदम फालतू आहे. बाजीराव मस्तानी बरा वाटला. बजरंग भाईजान छान आहे.रंजनाकडे बटाटेवडे फ्रुटसॅलड असे जेवण छानच होते. चव आली. अर्चनाने माझ्यासाठी भारतात आल्या आल्या मला वडापाव, शेवबटाटापुरी खायला घातली. शिवाय घरी बोलावून छान बेत केला होता. भाकरी वांग्याची भाजी, आणि स्वीट डिश म्हणून जिलेबी आणि मठ्ठा,



माझ्या चुलत जावेने चविष्ट मिसळ केली होती. विनायक व त्याची चुलत बहिण वर्षा शेगावला जाऊन आले. नाही म्हणता म्हणता कमी वेळात बऱ्याच गोष्टी झाल्या म्हणायच्या.

मुंबई विमानतळ खूपच चकाचक झाला आहे. असे वाटले की आपण दुसऱ्या कोणत्या तर देशात आलोनाही ना? आजपर्यंत इतके विमानतळ बघितले पण आताचा हा चकाचक झालेला मुंबईचा विमानतळ तर जगात १ नंबर लागेल. आई कडे मी एकदा सौम्य खिचडी केली होती. ती आवडली सगळ्यांना.

Tuesday, February 14, 2017

१४ फेब्रुवारी २०१७











आजचा दिवस आणि कालचाही छानच गेला. २ दिवस सुट्टी असल्याने थोडे विश्रांतीही झाली. जास्तीची कामे मात्र झाली नाहीत. हवा क्षणाक्षणाला बदलत आहे. प्रचंड बोचरे वारे आहेत. थंडी तर असणारच. हिवाळा संपत आलाय तरीही थोडीफार कमीजास्त होतच असते. काल आणि आज मुख्य म्हणले आईबाबांना , माझ्या बहिणीला आणि भाचीला विडियो कॉलवर बघता आले. आईबाबा सध्या ८ दिवस माझ्या बहिणीकडे रहायला आले आहेत. त्यांच्या आवडीचे आणि जे खावेसे वाटते असे सर्व लाड ती त्यांचे करत्ये हे पाहून खूप समाधान झाले. माझ्यासारखीच माझी बहिण पण गाते म्हणजेच गुणगुणते.  तीने गायलेले गाणे मी बऱ्याच वर्षात ऐकले नव्हते ते आज ऐकले. तिचा गायचा सूर माझ्यापेक्षाही छान आहे. तिचे गाणे ऐकून छानच वाटले. बाबांनिही गाणे गायले. आईनेही थोडे गायले. मी आईलाही म्हणते तू गात जा. तर म्हणते माझा आवाज गेला आता.   आम्हाला सगळ्यांनाच म्हणजे आईबाबा, रंजना, सई, विनायक आणि सुरेश (आमचे नवरे) गाण्याची प्रचंड आवड आहे. सतत गाणी ऐकत असतो.


 आज मधुबालाचा  वाढविवस आणि व्हॅलेनटाईन डे एकत्र असल्याने तिची आणि काही रोमँटिक गाणी काल आणि आजही युट्युबवर पाहिली. आता उद्या आणि परवा कामाला जाताना उत्साह येईल कारण की गेले २ दिवस वेगळे आणि छान गेले. मैत्रिणीशी फोनवर खुप बोलणे झाले. आज तिखटामिठाचा शिराही बरेच दिवसांनी केला त्यामुळे खाताना खूप छान वाटत होते. चवीत बदल झाल्यासारखे. बरेच दिवसांनी आज रोजनिशी लिहीली. कामामुळे वेळ आणि एनर्जीही मिळत नाही. असो. २०१७ सालामधली ही पहिली रोजनिशी. असेच काही वेगळे आणि उत्साह देणारे असेल तर नक्कीच लिहीन.



Henderonville, Horseshoe, Etowah, Laurel Park,  Pisgah National forest, Chimney Rock, Fruitland,  Brevard, Arden, Asheville, North Carolina हा सर्व प्रदेश छोट्या छोट्या डोंगराळ भागात वसला आहे.  प्रत्येक छोट्या शहराची लोकसंख्या ८  ते १५,००० च्या दरम्यान  इतकीच आहे. महिना झाला असेल  आम्ही दुसऱ्या अपार्टमेंट मध्ये राहायला आलो आहोत. आज मला कामावर सुट्टी असल्याने  अपार्टमेंटच्या आवारात  चक्कर मारायला गेले होते. तिथले फोटोज घेतले. रमत गमत गेले. साधारण ५० मिनिटे लागली. माझे कामाचे ठिकाण आता १५ मिनिटांच्या चालण्याच्या वाटेवर आले आहे. हे ठिकाण उतारावर आहे. येताना मला थोडा चढ चढावा लागतो. या आधी राहात होतो तिथे मला चालत ४५ मिनिटे लागायची. सुरवातीला बराच उतार होता. नंतर थोडी चढण होती. मग थोडा  सरळ रस्ता होता.  तिथल्या अपार्टमेंटच्या आवारात शिरल्यावर अजून थोडा चढ आणि खूप मागच्या बाजूला आमचे घर होते. एकूणच वर लिहिलेल्या छोट्या शहरांमध्ये  एकही रस्ता सरळ नाही. वळणावळणाचे रस्ते पसरलेले आहेत. खूप रमणीय भाग आहे हा नॉर्थ कॅरोलायनाचा.

Monday, February 06, 2017

वास्तू (८)

 
 
या चित्रात दिसत आहेत ते म्हणजे अमित, सिंपल , डिंपल आणि माझी भाची सई.  आईच्या घराशेजारील  घरात एक गुजराथी कुटुंब राहिला आले तेव्हा डिंपल ६ महिन्यांची होती. तिला आम्ही आमच्या घरी दुपट्यात गुंडाळून घेऊन यायचो. तिच्या गालाला बोट लावले की ती खुदकन हासायची आणि तिच्या दोन्ही गालाला खूप छान खळ्या पडायच्या. आम्ही तिच्या आईला विचारले ही  हिचे नाव काय? तर त्या म्हणाल्या की अजून तिचे नाव ठेवायचे आहे. त्यावर आम्ही त्यांना सांगितले की आम्हीच हिचे नामकरण करतो. तिच्या गालाला खळ्या पडायच्या त्यामुळे आम्ही तिचे नाव डिंपल ठेवले आणि डिंपल ची बहीण सिंपल. अश्या प्रकारे आम्ही दोघी बहिणींनी त्या दोघी बहिणींचे नामकरण केले.

सिंपलचे मी खूप पापे घ्यायची मग ती खूप चिडायची. नको ना गं ताई माझे पापे घेऊ. तिने माझे नाव पापेवाली ताई असे ठेवले. दोघी लहान असताना आमच्या घरी जेवायला यायचा. अमितही यायचा. पण येऊन लगेच पळायचा घरी. माझ्या आईला दोघी मावशी म्हणायच्या. लाडात येऊन कधी कधी माउ असेही हाका मारायच्या या दोघीजणी ! माझे लग्न होऊन मी मुंबईला आल्यावर दर ३ ते ४ महिन्यांनी आईकडे यायचे. मी नेहमी सकाळच्या ट्रेन ने यायचे. घरी आल्यावर विचारायचे अजून सिंपल नाही का आली? डिंपल तेव्हा शाळेत गेलेली असायची. येईल इतक्यात असे आई म्हणायची आणि तेवढ्यातच मावशी अशी हाका मारत तिचे शाळेचे दप्तर घरी टाकून आमच्या डायनिंग वर जेवायला बसायची. मग मी आई बाबा आणि सिंपल असे चौघे जेवण करायचो. मला विचारायची ताई तू कधी आलीस? काका कसे आहेत? जेवण झाले की रंजनाला फोन करायचे मी. मग ती आणि सई यायची. आमच्या दोघी बहिणींच्या लग्नाला या दोघीजणी लग्नाच्या आदल्या दिवशीपासून कार्यालयात आल्या होत्या.

या दोघींची आई पण आम्हाला अधून मधून खायला द्यायची. त्यांचा मटार भात आणि जाड पोह्यांचा चिवडा अजूनही माझ्या लक्षात आहे. सईचा जन्म याच जागेत झाला. मजा म्हणजे माझ्या बहिणीचा जन्मही यात जागेत झाला. दोघी मायलेकी एकाच घरात जन्मल्या. माझा जन्म माडीवाले कॉलनीतला ! त्यावर लिहिणार आहे. आईच्या आठवणी असे लेबल देऊन लिहिणार आहे. आईने त्या जागेच्या सर्व आठवणी मला फोनवरून सांगितल्या आहेत. त्या ऐकून मला खूपच छान वाटले. 
 
सईचा जन्म झाला आणि सिंपल डिंपल तिला खेळवायला लागल्या. फेसबुकावर सिंपल डिंपल मला सापडल्या आणि मला खूप आनंद झाला. अजूनही त्यांना त्या जागेच्या आठवणी येतात.  
 
क्रमश : ....