Tuesday, June 21, 2022

२१ जून २०२२ (FB memory)

 उन्हाळ्याच्या सुरवातीलाच गरम हवेचा दणका गेले १५ दिवस आहे. दुपारी चटका लागेल इतके उन असते आणि संध्याकाळी दणादण पाऊस पडतो. आज हवा त्यामानाने कमी गरम होती आणि आर्द्रता अजिबात नव्हती म्हणून समुद्रकिनारी फिरायला गेलो तर तिथे बरीच गर्दी होती. आज ठरवलेच होते की किनारी अनवाणी चालायचे. पाऊले भिजतील इतपत पाणी असेल त्या जागेवरूनच चालायचे. काही वेळेला पाणी नसते व ओली वाळू असते तिथेही छान वाटते. तासभर फिरलो. खूपच फ्रेश वाटले. खूप गार हवा नसली तरी वाऱ्याच्या थोड्या झुळका येत होत्या. चालत असताना मनात "जिंदगी कैसी है पहेली हाए, कभी तो हासाए, कभी ये रूलाए" समुद्राचे थंडगार पाणी पायांना छानच वाटत होते. शिवाय ओली वाळू व काही ठिकाणी ओबडधोबड वाळू होती की ज्यात शिंपले होते त्यावरून चालायलाही छान वाटत होते. काही ठिकाणी समुद्राचे पाणी साचले होते. तिथेही पाय बुडवत होते. एकूण काय चालताना आज खूपच मजा येत होती.


 

Monday, June 13, 2022

तोच चंद्रमा नभात....

 खिडकीत सहज डोकावले तर आज चंद्र खूप छान दिसत होता. त्याच्या बाजूने विखुरलेले ढग होते. चंद्राला पाहिले की ओठावर त्याचीच गाणी येतात. वो चांद खिला वो तारे हसे ये रात अजब मतवाली है, समझने वाले समझ गये है ना समझे वो अनाडी है, चंदा ओ चंदा किसने चुराई तेरी मेरी निंदिया, चाँदसा मुखडा क्यु शरमाया, चाँद को क्या मालूम चाहता है,.. किती तरी ! एकदा आमच्या मोहिनी अंताक्षरी मध्ये चंद्रावर गाणी गायची होती. खूप धमाल आली होती त्याची आठवण आली. पूर्वी एकदा रस्त्याने चालत येताना असाच भला मोठा चंद्र दिसला होता. त्यादिवशी होळी पौर्णिमा होती. एकदा नदीवर चालताना झाडाच्या मधोमध चंद्र चालत होता. त्याला कॅप्चर करून पाठवला होता हवामान तज्ञ ली रिंगरला आणी त्याने लगेचच दुसऱ्या दिवशी वेदर शॉट अऑफ द डे मधे दाखवला. एकदा असाच खिडकीतून घेतला होता. २०२० साली पण किती छान दिसला होता चंद्र. आजच्या चंद्राची खास आठवण म्हणजे आज मी माझ्याकडचे सर्व चंद्र एकत्र केले. चंद्राची अजून एक खास आठवण म्हणजे विल्मिंटनच्या बेडरूम मधून सहज दिसायचा ! Rohini gore




















 

Friday, June 10, 2022

10 June 2019 (fb memory)

 

आज मी कामावरून बाहेर पडायला आणि पाऊस कोसळायला अगदी एक गाठ पडली. छत्री उघडली आणि चालायला सुरवात केली. १० मिनिटांचा खेळ असेल पण पावसाने आज मला खूप आनंद दिला. कोसळणाऱ्या धारा छत्रीवर टपटपटप पडत होत्या. त्या टपटपणाऱ्या
पावसाचा आवाज सुख देत होता. चालताना जमिनीकडे पाहिले तर पावसाचे थेंब जमिनीवर थुईथुई नाचत होते. हा खेळ १० मिनिटे चालला. नंतर पावसाने दडी मारली आणि उन बाहेर पडले. लखलखीत उन ! जमिनीवर साठलेल्या पाण्याचे तरंग एकापाठोपाठ वाहत होते. फूटपाथच्या बाजूने ओहोळ वाहत होते. संध्याकाळी सूर्यास्ताच्या वेळेला आकाशात जिकडे पाहावे तिकडे निरनिराळ्या आकाराचे ढग इकडून तिकडे ये-जा करत होते. काही ढग रंग बदलत होते. अशीच एक संध्याकाळ - १० जूनची, वेगळी आणि आकर्षित करणारी होती.
रोहिणी गोरे