Thursday, March 23, 2023

२३ मार्च २०२३

आज मला रोजनिशीची आठवण झाली आणि म्हणूनच आजचा दिवस कसा गेला ते लिहीत आहे. काहीतरी वेगळे घडले की मी त्या दिवसाची आठवण म्हणून रोजनिशी लिहिते. आजचा दिवस असाच वेगळा आहे. खरे तर आज काहीच घडले नाही. आज माझ्या मनाची स्थिती स्थितप्रज्ञासारखी होती. सकाळी नेहमीप्रमाणे उठून रूटीन सुरू झाले.साधारण २०१५ सालापासून मी रात्रीचा स्वयंपाक आणि दुसऱ्या दिवशीचा विनायकचा डबा आणि माझे जेवण असाच करते. कालची भाजी न उरल्याने  आज पिठले करायचे ठरवले व तसे केलेही. छान पळीवाढे पिठले झाले. त्यात लसूण, कांदा, मिरची,  लाल तिखट व धनेजिरे पूड, कढिपत्ता असे नेहमीप्रमाणे घातले. चव तर छानच होती. पिठले झाल्यावर मी नेहमीच लगच्यालगेच पानात वाढून घेते आणि पोळीबरोबर खाते.

तिखट आणि गरम असे मिश्रण पोळीबरोबर खाल्ले की ताजेतवाने वाटते पण तसे आज झाले नाही.  जेवल्यावर लॅपटॉपवर काही वाचत होते. वाचता वाचता खूप अंधारून आले. अंधारून आल्यावर मी काही ओळी लिहिल्या आणि त्या डिटीटही केल्या. एक लेख लिहायला सुरवातही केली. वाक्ये पण कशी छान जुळून आली होती मनात. अशी छान वाक्ये जुळून आल्याशिवाय मी कोणताही लेख लिहीत नाही. लिहायला सुरवात केली. थोडेफार लिहिले आणि परत तेही डिलीट केले.

आज जो लेख मी लिहिणार होते तो  लेख मी पूर्वीच लिहिणार होते. पूर्वीच्या वहीत कदाचित थोडा लिहिला होता असे आठवतयं पण का कोण जाणे आज कशालाच मुहूर्त लागत नव्हता. मनाची स्थिती अशीच दिवसभर राहिली. दुपारी गुगल मध्ये जाऊन काही मराठी पिडिएफ फाईल्स वाचल्या. त्या छानच होत्या पण तरीही मन उत्साही झाले नाही. संध्याकाळी भूक पण लागली नाही. थोडेसे फरसाण खाल्ले. चहा बिस्किटे खाल्ली. दिवस संपतही आलाय. आता थोड्यावेळाने जेवण करू आम्ही दोघेजण. 

थोडेसे उदास वाटतयं पण तरीही इतके नाही. काही प्रश्नांची उत्तरे मिळत नाहीयेत. तसे म्हणायला गेले तर आजचा दिवस तसा वेगळाच म्हणायला हवा. ब्लॉगवर जेव्हा आजची रोजनिशी टंकायला गेले तर लेबल्स मध्ये पाहिले. २०११ सालापासून मी रोजनिशी लिहित आहे.  प्रत्येक वर्षीच्या काही रोजनिश्या लिहिलेल्या दिसल्या. खंड मात्र एकाही वर्षाचा नाही. प्रत्येक वर्षी कधी २ दिवसांच्या रोजनिशा तर कधी ५ किंवा १० तर कधी एकच. यावर्षीचे आजचे पान पहिलेच रोजनिशीमधले.

Friday, March 03, 2023

रुखवत

 मध्यंतरी मी माझीच जीमेल पहात होते आणि मागच्या आलेल्या किंवा मी पाठवलेल्या मेल्स पहाताना मला असेच काहीतरी छान मिळून गेले होते आणि ते फेबुवर पोस्ट पण केले होते. तसेच काहीवेळा काही निमित्ताने मी अल्बम पहाते आणि फोटो पाहून भूतकाळात जाते. तोच एक भूतकाळ इथे लिहीत आहे. पूर्वी जेव्हा कृष्ण धवल फोटोचा जमाना होता त्यावेळेला लग्नामध्ये रुखवत ठेवणे आणि ते लग्नात आलेल्या पाहुण्यांनी पहाणे हे एक आकर्षण होते. अर्थात आम्हा दोघी बहिणींचे लग्नातले फोटो रंगीत आहेत. आणि या फोटोत एक फोटो विशेष असायचा तो म्हणजे नवरी मुलगी नवऱ्या मुलाला रुखवत दाखवत आहे. मी पण इथे अल्बम घेतलेले आहेत. जेव्हा साध्या कॅमेराने फोटो काढायला सुरवात केली तेव्हा अल्बम मध्ये फोटो लावण्याकरता मी ३ डॉलरचा एक अल्बम विकत घेतला होता. त्यानंतर आमच्या एका कुटुंब मित्राने एक अल्बम भेट म्हणून दिला जेव्हा आम्ही एका शहरातून दुसऱ्या शहरात जाणार होतो तेव्हा. त्यानंतर आत्ता पण मी एक अल्बम विकत घेतला आहे. आईबाबांकडचे कृष्ण धवल पूर्वीचे फोटोज मी त्यात लावले आहेत.

माझ्या लग्नाच्या रुखवतात काही स्टीलची भांडी होती. काही बदाम-काजूच्या वड्या होत्या. माझ्या भाच्याने पेंट केलेला एक गणपती होता आणि मुख्य म्हणजे नाडी वर्क पडदा होता. आमच्या मैत्रिणीने नुकताच एक पडदा केला होता आणि तो आम्हाला इतका आवडला की लगेचच आम्ही दोघी बहिणी तुळशीबागेत गेलो. पडद्याचे कापड घेतले आणि त्यावर वेलबुट्टीचा एक छाप छापून घेतला आणि दोघींनी मिळून हा नाडीवर्क पडदा केला.हा पडदा इतका छान दिसतो की त्यावरच्या पांढऱ्याशुभ्र पाकळ्या खऱ्याखुऱ्या वाटतात. लग्नानंतर आम्ही दोघे आयायटी वसतिगृहात रहायला लागलो. तिथे हा पडदा मी दाराला लावला होता. या पडद्याचे खूप कौतुक झाले. गणपतीची फ्रेम मी एका खोलीत लावली होती. रुखवतात ठेवलेल्या स्टीलच्या कळशी आणि बादली मध्ये मी पिण्याचे पाणी भरून ठेवायचे.

पूर्वी लग्नात नातेवाईक किंवा येणारे पाहुणे लग्न लागले की रुखवत बघायचे आणि रुखवतात ठेवलेल्या गोष्टींचे कौतुक करायचे. त्यातून एखादी बहीण पुढे यायची आणि रुखवतात कोणी काय काय केले ते पण सांगायची. सप्तपदीत काही जण खूप छान छान लिहायचे. मावश्या, आत्या, बहिणी यांनी काही ना काही केलेले असायचे रुखवतात. त्यानिमित्ताने त्यांच्या कलाकुसरीला वाव मिळत असे. अशी ही रुखवताची स्टोरी आहे.