Monday, August 31, 2015

CFCC - North Campus - Wilmington - NC - (3)

Wednesday, August 26, 2015

CFCC - North Campus - Wilmington - NC - (2)

"टॉक टॉक टॉक" असा आवाज आला की समजावे की Clarke बाई आल्या ! खूप उंच टाचेच्या चपला, केस मोकळे, पेहराव नेहमी वन पीस, गळ्यात मोठाल्या माळा, उजव्या हातात घड्याळ, डाव्या हाताने फळ्यावर लिहीणार. १० वाजून १० मिनिटे होत आली तरी सुद्धा अजून Mr. Currin कसे आले नाहीत? आम्ही सर्वजणी माना वेळावून भिंतीवरच्या घड्याळाकडे बघतो न बघतो तोच करीन यांचा वर्गात प्रवेश!   Hey, how are you  doing? असे म्हणत येणार. सतत हसतमुख, प्लेन शर्ट व नेहमी टाय लावणारच ! शुक्रवारी मात्र जीन  आणि टी शर्ट.





दोघांची रोल कॉल घ्यायची पद्धत वेगळी आहे. Mr. currin वही उघडून प्रत्येकाचे नाव वाचणार व आम्ही " here" असे म्हणले की "where" असे म्हणून त्या विद्यार्थ्याकडे बघूनच हजेरी लावणार. मी आधी येस म्हणायचे मग हीयर असे म्हणायला लागले. Mr. Clarke बाईंनी पहिल्यांदाच रोल कॉल घेताना सगळ्यांचे चेहरे पाहून लक्षात ठेवले आणि नंतर प्रत्येक वेळी हजेरी लावताना बारीक डोळे करून पाहणार कोण कोण आलयं ? आणि मग त्यानुसार हजेरी लावणार.



Clarke बाईंची शिकवण्याची पद्धत मला आवडली. धड्यातले मुद्दे फळ्यावर लिहून नंतर प्रत्येक मुद्दा विस्ताराने सांगणार. Mr. Currin फळ्यावर एकही अक्षर लिहिणार नाही. धड्यातली २ - ४ वाक्ये वाचून दाखवणार  व आमच्याकडून त्यांना चर्चा अपेक्षित असे. give an example, Rohini, what do you think?   असे  म्हणल्यावर मी उत्तर द्यायचे व लगेचच yes, that's correct !  इतर बायकाही सांगायच्या, शंका विचारायच्या. कुणी शंका असेल तर हात वर करणार, मग तिला म्हणणार "येस मॅम" अधून मधून विनोद, कुणाचा रिंग टोन वाजला की मध्यच पॉज घेऊन हासणार. मी आधी पुस्तक न्यायचे नाही, मग न्यायला लागले. जाडी जाडी पुस्तके धरून हात दुखतात म्हणून न्यायचे नाही. मी एका सेमेस्टरला २ विषयच घेते. कॉलेज ५ विषय घ्या असे सुचवते. काही जण ५ नाहीतर काही जण ३ विषय घेतात.




 ३ किंवा ५ विषय घेतले की भलेमोठे धोपटेच घेऊन यावे लागते. विमानतळावर न्यायला चाके असलेल्या छोट्या बॅगा कशा असतात ना तश्याच बॅगा काही जणी आणतात तर काही जणी बॅकपॅक आणतात. काही जणी खूप लांबून येतात. वर्गात पहिल्या दिवशी कोणी ज्या खुर्चीवर बसलेले असेल ती खुर्ची त्याची/तिची होऊन जाते. एकदा काय झाले एका ब्लॅक मुलीची ठरलेली खुर्ची होती त्यावर गोरी बाई बसली. ब्लॅक मुलगी त्या दिवशी उशीराने आली तर तिने त्या गोरीकडे रागाने पाहिले. आणि दुसरीकडे जाऊन बसली. मग गोरी तिला सॉरी म्हणाली.


वर्गात शिकवत असताना मी निरिक्षण करत बसायचे. कोण काय काय करतयं? कुणी नखं खातयं तर कुणाकुणाला बसल्या बसल्या डुलकी लागलेली असायची. कुणाला बरे नसेल तर तो बाकावर डोके ठेवून झोपायचा तर कुणी फोनवर टेक्स्ट करत बसायचे. मध्येच कुणीतरी मागे वळून घड्याळाकडे बघायचे, तसे तर मी पण काही वेळा बघायचे मागे वळून तास संपायला किती वेळ आहे?, कुणी पाणी पितयं तर कुणी कोक पितय, तर कोणी वर्गात बसून विषयाच्या नोटस लिहीतयं. एक ना दोन बरीच मजा मजा बघायला मिळायची. मी लेक्चर ऐकताना एकीकडे वहीच्या पानावर नक्षी काढत बसायचे. हाहाहा. वेळ संपत आली की पुसतके वह्या दप्तरात ठेवायला लागायचे. करीन सर घळ्याळाकडे बघून लेक्चर आवरते घ्यायचे आणि विचारायचे any questiions?



 इथे सेमेस्टरच्या पहिल्याच दिवशी त्या सेमेस्टरचा अभ्यासक्रम, गृहपाठ, परीक्षा यांचे पूर्ण सेमेस्टरचे वेळापत्रक देतात. गृहपाठ खूप असतो. करीन यांच्या विषयाला तर दर १५ दिवसांनी  २ टॉपिकवर परीक्षा व एका टॉपिकवर गृहपाठ असायचा.  त्यातून २ विषय म्हणजे सततचे गृहपाठ आणि परीक्षा चालूच असतात. डिप्लोमा किंवा डिग्री असेल तर एका सेमेस्टरला ३ किंवा ५ विषय घेतले तरच वेळेत तो पूर्ण होऊन नंतर नोकरीसाठी प्रयत्न किंवा एकीकडे नोकरी व शिक्षण घेणारेही काहीजण आहेत. मला मात्र कशाची चिंता नाही. मी वेळ जाण्याकरता शिक्षण घेत आहे. इथली परीक्षेत true or false, multiple choice , short answers असे असते.

मला इथल्या कॉलेजचा अनुभव खूपच छान आला आहे. घरातली कामे म्हणजे स्वयंपाक, कचरे टाकणे,
भांडी घासणे, ग्रोसरी, साफसफाई  गृहपाठ, परीक्षा  म्हणजे सततचा अभ्यास करून खूप दमायला होते पण मन खूप आनंदी रहाते.

 कॉलेजला जाणे, त्या आधी पटापट आवरणे, अभास करणे एकूणच सर्व करून मी खूपच चपळ बनले होते. परीक्षेत ९० च्या पुढे मार्क पाहून इतके काही छान वाटायचे ना !



अर्थात विनायकच्या मदतीमुळेच (अभ्यास व इतर कामे) मी हा पॅरालीगलचा डिप्लोमा पूर्ण करीन हे अगदी नक्की!  पुढील भागात विल्मिंग्टनच्या आठवणी एकेक करून लिहीत राहीनच, तूर्तास इतकेच !




क्रमश : ....

Sunday, August 23, 2015

CFCC - North Campus - Wilmington - NC (1)



Hendersonville , एक छोटे टुमदार शहर, आजूबाजूला हिरवेगार डोंगर, डोंगरावरची झाडी आभाळाला टेकलेली, त्यामुळे तयार झालेली निसर्गाची रंगसंगती अप्रतीम! पण तरीही .... Wilmington शहरातले मी बरेच काही मिस करत आहे. सी. एफ . सी‌सी, नॉर्थ कॅप्सस, प्रो.Hugh currin , Susan Clarke , friends Jennifer, Katrina, Erin ली रिंगरला पण मी खूपच मिस करत आहे. वेदर संदर्भात मी ली रिंगर्ला फोटो पाठवायचे व लगेचच तो वेदर न्युज चॅनलला " वेदर शॉट ऑफ द डे" मध्ये दाखवायचा. साधारण मार्च २०१३ ते जून २०१५ पर्यंत त्याने मी पाठवलेले तीस फोटो दाखवले. आता नवीन शहरी केबल नेटवर्क बदलले आहे त्यामुळे फोटो पाठवणे नाही की ते वेदरशॉट मध्ये येणे नाही.


 Wilmingtonn मधले कॉलेज लाईफ मी कधी मिस करेन असे तर कधीही वाटले नव्हते !! २०१४ मार्चच्या सुमारास गुगल शोध घेतला, तो अश्यासाठी की काहीतरी ऑनलाईन शिकता येईल का? कॅंपुटर कोर्सेस करता येतील का हे शोधत होते. मी पुर्वी म्हणजे १९९९ साली ADCP CDAC चा कोर्स केला आहे त्यामुळे एकदम काहीतरी नवीन शिकायचे असे नव्हते. गुगल शोधामुळे मला बरेच काही ऑन्लाईन कोर्सेस सापडले पण त्याच्या फिया प्रत्येकी ७५ ते ८० डॉलर्स होत्या.


 तितक्यातच वेदर न्युज चॅनलला हेच कोर्सेस ग्रंथालयाचे सदस्य असल्यास फूकट होते. मला खूपच आनंद झाला! ग्रंथालयाचे सदस्य कार्ड वापरून ऑनलाईन कोर्स जॉईन केला. त्यात एक कोर्स Explore career as a paralegal असा होता. सुरवातीला एक सोपा कोर्स घेतला. इंग्रजी ग्रामर की जे आपण सर्व शाळा कॉलेजातून शिकलो आहोत.  दुसरा कोर्स ऑनलाईन पुस्तके बनवण्याचा होता पण तो मी अर्धवट सोडून दिला. सुरवातीला मी जाम उत्साही होते. पण नंतर विचार केला की ब्लॉगवर लिहिले आहे त्याचे परत पुस्तक बनवण्यात काही अर्थ नाही. Explore career as a paralegal हा कोर्स मला खूपच आवडून गेला. आणि त्यातून परत एकदा मी गुगल शोध घेतला की हाच कोर्स कॉलेज मधून करता येईल का? कशी गंमत आहे बघा, वेदर चॅनल वर परत आमच्या शहरामधल्या कम्युनिटी कॉलेजची जाहिरात दाखवली. फॉल सेमेस्टर ला रजिस्टर करा ! Wilmington मधल्या कम्युनिटी कॉलेजचे मुख्य कँपस आहे डाऊन टाऊनला आणि मला येण्याजाण्यासाठी बसही होती. अगदी कॉलेजच्या समोर बस स्टॉप होता आणि घराच्या अगदी जवळ बस स्टॉप नसला तरी खूप लांबही नव्हता.


शिकण्याच्या बाबतीत माझे नशीब खूप जोरदार होते. पॅरालीगलचा हा कोर्स नॉर्थ कँंपसला शिकवत होते आणि हे ते आमच्या घराच्या ५ मिनिटांच्या कार ड्राईव्ह वर होते! मागच्या वर्षीच्या फॉल सेमेस्टरला मि कॉलेजला जायला सुरवात केली. फॉल व स्प्रिंग सेमेस्टर खूपच छान गेल्या. समर सेमेस्टरला डिप्लोमाचे कोर्सेस नव्हते. काही होते ते ऑनलाईन होते पण मला ऑनलाईन म्हणजे परत घरातूनच बसून करा, कॉलेज निमित्ताने बाहेर जाणे येणे होणार नाही म्हणून घेतले नाहीत. प्रत्यक्षात कॉलेज ला जाऊन लेक्चरला बसण्यात जी मजा आहे ती ऑनलाईन नाही. जून जुलै कडे आमच्या नशिबाची चक्रे जोराने फिरली आणि विनायकच्या नोकरीबदलामुळे  आम्ही वेस्टर्न नॉर्थ कॅरोलायना मध्ये आलो.

 गेल्या आठवड्यापासून माझी परत फॉल सेमेस्टर सुरू झाली पण, कॉलेजमध्ये न जाता ऑनलाईन !  नवीन शहर हे नॉर्थ कॅरोलायना राज्यामध्येच असल्याने मला उरलेला डिप्लोमा ऑनलाईन करता येईल. पण तरीही कॉलेजमधली मजा काही वेगळीच आहे. आणि तीच मी खूप मिस करत आहे. आज या सर्व गोष्टींची प्रखरतेने आठवण झाली आणि सर्व काही कागदावर आणि नंतर ब्लॉगवर उतरवल्याशिवाय काही खरे नाही म्हणून भराभर उतरवले.


क्रमश .....




Saturday, August 15, 2015

१५ ऑगस्ट २०१५


आम्ही नवीन शहरात येऊन पडलो तेव्हा दर शनिवारी किंवा रविवारी चालण्यासाठी जागा शोधायची असे ठरवले आणि ती लगेचच सापडली. काही कारणानिमित्ताने आम्ही हॅडरसन शहराच्या डाऊन टाऊन ला गेलो होतो तेव्हाच ठरवले की जागा चालण्यासाठी खासच आहे ! आम्हाला दोघांनाही डाऊन टाऊन खूपच आवडले आहे. सुंदर आहे. इथे ७ चौक आहेत आणि प्रत्येक चौकात काही ना काही आहेच. उपहारगृहे, दुकाने, दोन्ही बाजूने चालण्यासाठी फूटपाथ, असे सर्व काही आहे. प्रत्येक चौकात सिग्नल्स आहेत. शिवाय फूटपाथला लागून पार्किंग लॉटस आहेत. मला थोडीशी लक्ष्मुमी रोडची आठवण झाली. फूटपाथवर बसण्याकरता बाकडी, खुर्च्या ठेवलेल्या आहेत. प्रत्येक सिग्नलच्या बाजूला डाव्या व उजव्या बाजूला काय काय आहे ते लिहिले आहे. इथे सर्व काही म्हणजे ग्रंथालय आहे, पोस्ट ऑफीस आहे, फार्मर्स मार्केट आहे.

 गुगलींग करून ठेवले होते व आम्ही आज इथल्या डाऊन टाऊन मध्ये असलेल्या पिझ्झागृहात जाणार होतो. इथला पिझ्झा चुलीवरचा होता, म्हणजे वुडफायर पिझ्झा हो ! इथे आम्हाला शाकाहारी पदार्थ सापडले. आजचा पिझ्झा तर खासच होता. टॉपिंग खूपच वेगळे असल्याने तोंडाला चव आली. टॉपिंग्ज होती झुकिनी , पालक अरूगुला, सिमला मिरची, ही तर असतेच नेहमी, आणि हो नेहमीप्रमाणे लाल कांदाही होता आणि चक्क लसूण होता. आता उद्या आम्ही इथेच पोटॅटो पिझ्झा खायला जाणार आहोत. शिवाय इथे ग्रील्ड सँडविचही आहे. काही इटालियन, मेक्सीकन आणि शिवाय थाई व चायनीज उपहारगृहे पण आहेत.


 संध्याकाळी परत डाऊन टाऊन ला जाण्याचे ठरवले कारण की ढगाळ हवा होती. निघणार तितक्यात बदाबदा पाऊस पडायला सुरवात झाली. मग अर्धा पाऊण तासाचे निघायचे ठरवले पण फक्त गोसरी करायचे ठरवले. पाऊस अजुनही झिमझिमतच होता. भूक लागली म्हणून वाल मार्ट मध्येच असलेल्या मॅक डोनल्ट मध्ये फ्रेंच फ्राइज खाले आणि बाहेर पाहिले तर पाऊस थांबलेला होता. डाऊन टाऊनला चालून बरे वाटले. नंतर ग्रोसरी केली आणि घरी आलो.

इथे सर्व परिसर टेकड्यांचा आहे. खूप डोंगराळ प्रदेश असल्याने उंच सखल पणा सतत असतो. वाल मार्ट उंचावर आहे तर सॅम्स क्लब खाली आहे. तिथून वळले आणि घराकडचा रस्ता धरला तर परत खूप उतार आहे. हा उंचसखलपणा आम्ही २००३ ते २००५ मध्ये अनुभवला आहे क्लेम्सन मध्ये असताना. आमच्या इथून क्लेम्सन तासाभराच्या अंतरावर आहे. ऍशविल पण तितकेच येईल हळूहळू करत आजुबाजूच्या शहरांमध्ये जाणे होईलच.


आज चालताना फुलझाडे होती तिथल्या काही फुलांचे फोटो घेतले. टणटणीच्या फुलांचा एक फोटो घेतला. ही फुले खूप छान होती. राणी रंग, लिंबू कलर म्हणजे फिकट पिवळा व लाल चुटूक असे एकत्रित रंग होती.

Saturday, August 08, 2015

८ ऑगस्ट २०१५





आजचा दिवस खूप भरगच्च गेला. आज वि ला ऑफीसला जायचे होते, थोडे काम होते. म्हणून आमच्या दोघांची वरात बरोबर १२ वाजता निघाली. एके ठिकाणी थोडे काम होते ते केले. नंतर ऑफीसच्याच रस्त्यावर एक मेक्सिकन उपहारगृह आहे तिथे जेवलो. नंतर ऑफीसमध्ये वि ने २ तासांचे काम उरकले.





तसे मला अजिबातच बोअर झाले नाही कारण की मी ऑफीसच्या बाहेरच्या आवारात सफरचंदाच्या झाडाखाली एका बाकड्यावर बसले होते. हे सफरचंदाचे झाड आहे बाजूच्या जंगलात, पण त्याच्या फांद्या मात्र ऑफिसच्या आवारात अगदी जमिनीला टेकतील इतक्या वाकलेल्या आहेत. त्यावर बरीच सफरचंद लटकलेली दिसली आणि बाकड्याच्या आजूबाजूला सफरचंदांचा सडा पडलेला होता. त्यातली बरीच वाया गेलेली दिसत होती. विनायकचे ऑफीसमधले काम उरकले व त्यानंतर एका जंगलात जायचे ठरवले होते तिथे गेलो. वळणावळणाचे रस्ते पाहून डोके उठले होते. तिथला एक धबधबा दुरूनच पाहिला कारण की घरी परतायचे होते. ६ ला घरी परतलो आणि चहा घेतला. उन्हामुळे डोके पण दुखत आहे. शिवाय धबधबे बरेच लांबवर असतात ! तिथे जायला कमीतकमी १ मैल तरी वर खाली वळणे घेत चालावे लागते. यापुढे जेव्हा जाऊ तेव्हा धबधब्याच्या पायथ्याशी उतरून धबधब्यात पाय सोडून निवांतपणे बसणार आहोत. तिथे अजून ५ ते ६ धबधबे आहेत. हा धबधबा इतका काही छान आहे की खडकावरून पांढरे शुभ्र दूध वाहत आहे असेच वाटते !




सफरचंदाच्या फांद्या वाकून खाली बाकड्यावर छान सावली आहे. इथे वि व त्याचे मित्र मध्यल्या जेवण्याच्या  सुट्टीत जेवायला बसतात. झाडाखाली सावलीत बसून जेवण , किती छान ना ! नुकतेच आम्ही नॉर्थ कॅरोलायना राज्यातच पूर्वेपासून पश्चिमेकडे प्रयाण केले आहे. या आधी सपाट प्रदेश, समुद्रकिनारा आणि नदी होती. नवीन ठिकाणी डोंगरच डोंगर आहेत ! घसरगुंडीसारखे आणि वळणावळणाचे रस्ते आहेत. आजुबाजूला जंगल आणि पर्वतरांगा आहेत. खूप छान निसर्गरम्य प्रदेश आहे. सध्या आम्ही निसर्गाचे वेगळे रूप अनुभवत आहोत.

Wednesday, August 05, 2015

अघटित (२)

लग्नानंतरचे पाच सहा महिने पटकन निघून जातात. मानसीचा संपूर्ण वेळ घराची साफसफाई, नवेनवे पदार्थ करण्यात जातो. शिवाय ती कार घेऊन शॉपिंगसाठी आणि जीममध्ये पण व्यायामाकरता जात असते. बरेच वेळा एकटी असताना ती तिच्या मनात समुद्रावर जाण्याचे बेत आखत असते. केव्हा मिळणार मला समुद्र पहायला? सहा महिने होत आले, अजून अमितला वेळ होत नाही ? त्याचा तिला रागच येतो. अधुनमधून अमितजवळ लाडीगोडी लावून ती विषय काढायची, तेव्हा अमित तिला म्हणायचा "मी सांगितले ना, तुला नक्की नेईन म्हणून ! मी प्रॉमिस कधीच विसरत नाही.




आणि एक दिवस अचानक समुद्रावर जाण्याचा योग जुळून येतो. जुळून येतो म्हणजेच कामानिमित्तानेच ! तिकडे एके ठिकाणी एका प्रोजेक्टवर त्याला काम येते आणि लगेचच तो त्या कामाला होकार कळवतो. विचार करतो एकीकडे काम आणि एकीकडे समुद्रावरची सफर असे दोन्ही होऊन जाईल. एक दिवशी तो ऑफीसमधून घरी येतो आणि मानसीला सांगतो की आपण येत्या शनिवारी समुद्रावर जात आहोत. मी हॉटेल पण बुक केलेले आहे. आणि ते सुद्धा समुद्रकिनारीच ! हे ऐकल्यावर मानसीला खूप आनंद होतो आणि त्या आनंदात ती त्याला घट्ट मिठी मारते आणि म्हणते तुला माहीत आहे मला किती आनंद झाला आहे ते ! अमित म्हण्तो "हो ते तुझ्या कृतीवरून दिसते आहे ! मानसी म्हणते "इस खुशी के मौके पर कुछ हो जाए? चल ना, आपण डिनरला बाहेरच जाऊ आज. आईने कुरियने मला काही नवीन फॅशनचे  पंजाबी सूट पाठवले आहेत, त्यानिमित्ताने मला त्यातला एक घालायला मिळेल. असे म्हणून ती पटकन स्वयंपाक घरात अमितसाठी आलं घालून चहा करायला जाते. तिच्या आल्याच्या चहाची सवय अमितला इतकी लागते की तो  आपण कॉफी पीत होतो हे तो संपूर्णपणे विसरून जातो. 




शनिवारी सकाळी लवकर उठून ते दोघे तयार होतात. कारमध्ये बसताना बाकीच्या इतरतयारीबरोबर ते दोघे  आपापल्या आवडीच्या सीडीज घेतात. हॉटेलवर कार पार्क करेपर्यंतही मानसीला धीर नसतो. खाली उतरल्यावर रूममध्ये जाण्या आधीच मानसी समुद्रावर धावते. अथांग पसरलेला समुद्र डोळे भरभरून पाहते. कितीतरी शंख शिपले ती  वेड्यासारखे गोळा करते. तोपर्यंत अमित रूमचा ताबा घेतो आणि खाली येतो तेव्हा मानसी लॉबीमध्ये बसलेली त्याला दिसते. तिला म्हणतो "चल जरा वर जाऊन विश्रांती घेऊ. नंतर जेवायला बाहेर पडू. वर रूममध्ये जाऊन ते दोघे थोडी विश्रांती घेतात. मानसीला थोडी डुलकी लागते. अमित थोडावेळ आडवा होतो आणि उठतो आणि लॅपटॉप घेऊन ऑफीसचे काम करतो. मानसी उठून पाहते तर अमित कामाला लागलेला. हे काय? इथेही कामच? पण तीही समजून घेते. कामानिमीत्ताने का होईना आज आपण समुद्रावर आहोत. त्याचे काम संपल्यावर ती दोघे बाहेर जेवून येतात. रूममध्ये आल्यावर मानसी म्हणते. तु दमला असशील तर तू आराम कर. मी जरा समुद्रावर जाऊन येते. रात्रीचा समुद्र कसा दिसतो ते बघते. अमित म्ह्णतो " तू म्हणजे ना, कठीण आहेस. रात्रीला काय बघायचे समुद्राला? किनाऱ्यावर कोणीही नसेल आता. पण मानसी कुठली ऐकायला. "चल मी जाऊन येते जरा किनारी. येतेच लगेच. पण उशीर झाला तर काळजी नको करूस.



मानसी किनाऱ्यावर येते. थंडीचे दिवस सरत आलेले असतात आणि त्यामुळेच समुद्रकिनारी खूप तुरळक माणसे असतात. समुद्राच्या काठावर मानसी उभी राहते आणि समोरच्या समुद्राला बघते. चांदण्यात समुद्राचे रूप थोडे वेगळे दिसते. लाटा काळसर दिसतात. चंद्राचा प्रकाश असला तरीही तो इतका नस्तो याचे कारण आकाश ढगाळलेले असते.  लांबवर एखाद दुसरी बाई किंवा एखाद दुसरा माणूस तिला चालताना दिसतो.




किनारी उभे राहून ती इकडे तिकडे बघत असते. सुखद गार वारा असतो. वाराही थोडासा भुरळ पाडणारा, सुखावणारा. त्यादिवशीचे तापमानही थोडे गरमच असते त्यामुळे मानसीला तिथे उभे रहायला छान वाटते. काय करावे? चालावे का थोडे ? असे म्हणून ती चालायला लागते. डावीकडे असलेल्या लाटा बघत बघत ती चालत असते आणि एके ठिकाणी येऊन थांबते. सहज मागे वळून बघते. अरे आपण किती दूरवर चालत आलो आहोत? मागे बघितल्यावर पूर्णपणे काळोख पण तरीही अगदी थोडे मिणमिणते दिवे असतात. काही ठिकाणी हॉटेलचे बाहेरच्या आवारातले मिणमिणते दिवे चालू असतात. मानसी भरभर चालायला लागते. अरेच्या आपले हॉटेल कुठे गेले. सगळीकडे तिला एकसारखेच दिसायला लागते. आता मात्र मानसी थोडी घाबरते. ती थोडी मागे चालत जाते तर थोडी परत पुढे चालते. आपले हॉटेल नक्की कुठे आहे? आपण फोन पण घेतला नाही बरोबर ! अजून खूप मागे चालायचे की अजून बरेच पुढे आहे? भांबावलेल्या अवस्थेत तिला काहीही सूचत नाही. मग एके ठिकाणी येऊन बहुतेक इथूनच आपण बाहेर पडलो , आत जाऊन बघू. तर ते हॉटेलच असते जिथे त्यांची रूम बुक केलेली असते. तिच्या हातापायातली ताकद पार निघून जाते.



 भरभर चालून दम लागतो म्हणून हॉटेलच्या बाहेरच्या आवारात थोडी बाकडी ठेवलेली असतात तिथे ती बसते. हॉटेलच्या मागच्या बाजून समुद्राचे प्रवेशाचे दार असते. हळूहळू करत ती जिना चढते आणि रूम मध्ये येते. अमित म्हणतो काय गं झाला का समुद्र बघून. एक ५ मिनिटामध्ये माझे काम संपेल. मग आपण एक मस्त मुव्ही बघूया. हो चालेल. मानसी पण त्याच्याकडे बघून उत्तर देते. थोड्यावेळाने एक इंग्लिश मुव्ही बघायला लागतात दोघेजण, पण मानसीचे त्याकडे लक्ष नसते हे अमितच्या लक्षात येते. मूव्ही पाहिल्यावर दोघेजण झोपतात. मध्यरात्र संपत आल्यावर मानसी खूप घाबरून अमितला मिठी मारते. अमित म्हणतो काय गं झाले? अशी घाबरलेली का आहेस? काही होत आहे का तूला? मानसी नकाराची मान हलवते. अमित म्हणतो काल खूप दगदग झाली तुझी. मी आहे तुझ्याबरोबर, घाबरू नकोस. उद्या आपण इथे एक चांगली बाग आहे तिथे जाऊ. तिथे गेल्यावर तुला बरे वाटेल. तिथून पुढे अजून काही प्रेक्षणीय स्थळे आहेत, ती बघू आणि उशीरानेच जेवून हॉटेल ला परतू? ठीक आहे? अमितने दुसऱ्या दिवशीचा प्लॅन सांगितल्यावरतिला जरा   हुशारी येते.




 ती झोपण्याचा प्रयत्न तर करते पण बराच वेळ तिला झोप लागत नाही. तिचे विचारचक्र चालू राहते. आपल्याला समुद्रावर फिरायला गेलो तर इतके छान का वाटत होते? सुखद वारा आणि तोही भूल पाडणारा का होता? कुणीतरी बोलावल्यासारखे आपण इतका वेळ समुद्रावर
भारावून गेल्याप्रमाणे का चालत होतो? उद्या तर अमितने पूर्णवेळ बाहेर जायचा प्लॅन बनवलाय आणि परवा तर आपण निघणार ! मग समुद्राला अजूनही खूप डोळे भरून कधी पाहणार आपण? अमितला समुद्र आवडत नाही का? की फक्त तो माझ्याचसाठी इथे आला आहे? मला अजूनही काही दिवस इथेच राहावे असे का वाटत हे? मला समुद्राची सर्व रूपे पाहायची आहेत. काल रात्री पण समुद्र किती शांत होता. लाटा कशा हळूहळू पडत होत्या.  एक ना अनेक प्रश्न. विचार करता करता तिला झोप लागते. थोडी उशीरानेच तिला जाग येते.

क्रमशः .....