सायकल डे

 

आज म्हणे जागतिक सायकल दिवस आहे. सायकल म्हणली की मला रंजना आठवते. आमचे घर शाळेपासून खूप लांब होते. आम्ही शाळेत बसने जायचो. सायकल शिकायला बाबा नाही म्हणायचे. ते म्हणायचे आधीच आपले घर शाळेपासून खूप लांब आहे. तुम्ही सायकलने ये-जा केलीत तर आमचा जीव टांगणीला लागेल. आधीच रस्त्यावर खुप वाहने असतात आणि गर्दीपण असते. त्यात तुम्हाला काही झाले म्हणजे? बाबा प्रेमापोटी सांगत पण तरीही रंजनाने बाबांचे म्हणणे ऐकले नाही. मी सायकल शिकले नाही. मी मुळात घाबरट्ट आहे. नंतर मी सायकल शिकायला गेले पण सराव केला नाही. स्कुटर थोडीफार शिकले आणि सराव न करता चालवायला गेले तर मला अपघात झाला.

रिक्शाचे पण २ अपघात झाले. त्यानंतर मी खूपच भीती घेतली.

 

 

 

रंजना बाबांच्या नकळत सायकल शिकली. बाबा घरी जेवायला आले की ते जेवुन थोडावेळ विश्रांति घेऊन परत कामाला जायचे ते ६ ला घरी यायचे. सकाळी ७ ते १२ आणि दुपारी ३ ते ६ अशी त्यांची कामावरची वेळ होती. बाबा दुपारी घरी जेवायला आले की रंजना बाबांच्या नकळत सायकची किल्लि घ्यायची आणि भिंतीला धरून तिची ती सायकल शिकली. एके दिवशी म्हणाली की आज मी तुम्हाल एक गंमत दाखवणार आहे. बाहेर येऊन उभे रहा रस्त्यावर. आणि ती सायकल चालवत येताना दिसली. आम्हाल सगळ्यांनाच तिचे खूप कौतुक वाटले. माझी पहिली नोकरी सुरू झाली होती. मी तिला माझ्या स्वकमाईच्या पैशाने ( त्यावेळेचे रुपये ७०० ) तिला सायकल घेऊन दिली. मला अजूनही ती सायकल डोळ्यासमोर आहे. तिचा रंग लाल होता. रंजनाने भरपूर सायकल चालवली आहे. तिला नोकरी लागल्यावर सकाळी ७ ला ती सायकल घेऊन बाहेर पडायची ते संध्याकाळी ६ ला घरी यायची. सकाळी उठून ती college मध्ये जायची. तिथून परस्पर नोकरीवर जायची. नंतर तिथून ती क्लास करायची. आणि लग्नानंतर तिने स्कुटर घेतली. सायकल शिकल्याचा तिला खूप फायदा झाला. माझ्या अजोबांनी खूप सायकलींग केले आणि बाबांनी पण ! बाबा ४ वेळा सायकलने ये-जा करायचे कामावर जाताना. मला सायकल चालवता येत नाही पण सायकल खूप आवडते. पूर्वी सायकल भाड्याने पण मिळायची. सायकल वर चित्रित झालेले "हे मैने कसम ली" हे गाणे मला खूपच आवडते. Rohini Gore