२००१ सालातली गोष्ट आहे ही ! आम्ही दोघे टेक्साज राज्यातल्या डेंटन शहरात आलो. अपार्टमेंट फिक्स झाले. रहायला लागलो. त्या अपार्टमेंट मध्ये जरुरीपुरतेसर्व फर्निचर होते. १ मोठा बेड होता. एक गोल गोल फिरणारी खुर्चि होती आणि एक डुगडुगणारे coffee टेबलही होते. हे अपार्टमेंट फिक्स करण्याचे कारणतिथे रहाणारा आणि विनायकच्या लॅब मध्ये काम करणारा post-doctorate अचानक सोडुन दुसऱ्या गावि जाणार होता आणि त्याचे लिज ब्रेक होणार होते. त्यामुळे त्याचे पैशाचे नुकसान होणार होते आणि आमचा तिथला राहण्याचा काळही एकच वर्षाचा होता.
नॅन्सिने मला काही अपार्टमेंट दाखवलि होती म्हणजे असे की आम्ही प्रोफेसर ऍलन मर्चंड कडे काही दिवस राहिलो होतो. आणि त्याचि बायको नॅन्सि मला घेउन अपार्टमेंटच्या शोधात घेउन जात होती. मला एकही अपार्टमेंट आवडले नव्हते. एक तर लांबच्या लांब आणि निराशा वाटत होती. काही बिना फर्निचर तर काही फर्निचर सहित होती. आम्ही ज्या अपार्टमेंट मध्ये जाणार होतो त्याचे लिज आम्हीटेकओव्हर करणार होतो आणि फर्निचर कसेहि का असेना, होते हे महत्वाचे !
या अपार्टमेंट पासुन युनिव्हरसिटी, ग्रोसरी स्टोअर व धुणे धुवायचे दुकान सर्व चालत जाण्याच्या अंतरावर होते. ते काही फर्निचर सहित अपार्टमेंट नव्हते. अगोदर रहाणारे असेच एक एक फर्निचर तिथेच सोडुन गेले होते. तिथे बार मध्ये असणाऱ्या उंच उंच दोन खुर्च्याही होत्या. त्यातल्या एका खुर्चिचे पाय मोडले होते आणी एक खुर्चि अशीच डुगडुगत होती. ते सर्व फर्निचर बघुन मला हसावे की रडावे हेच कळत नव्हते. अंधेरीच्या जागेत आम्ही १९९९ साली, लग्नाच्या १० वर्षानंतर आमच्या आवडीचे १ लाखाचे फर्निचर घेतले होते. त्याची आठवण येउन मला रडु फुटत होते. त्याचबरोबर अपार्टमेंट मधले फर्निचर सर्वच्या सर्व भिरकावुन द्यावेसे वाटत होते. फर्निचर जुनाट जरी असले तरी ते होते ना ! एके दिवशि मी त्या उंच डुगडुगणाऱ्या खुर्चिवर बसले आणि मनाशिच म्हणाले महारानी रोहिणि पधार रहि है औस सिंहासन पर बैठी है हो !! आणि जोरजोरात हासले. 
मळक्या गोल गोल फिरणाऱ्या खुर्चीवर गोल गोल फेऱ्या मारल्या आणि मनाशिच म्हणाले चला आता हापिस सुटले, निघायला हवे. 
विनायक दुपारी जेवायला यायचा तेव्हा या खुर्चिवर बसायचा आणि डुगडुगणाऱ्या टेबलावर जेवणाचे ताट ठेवुन जेवायचा.
मळक्या गोल गोल फिरणाऱ्या खुर्चीवर गोल गोल फेऱ्या मारल्या आणि मनाशिच म्हणाले चला आता हापिस सुटले, निघायला हवे. विनायक दुपारी जेवायला यायचा तेव्हा या खुर्चिवर बसायचा आणि डुगडुगणाऱ्या टेबलावर जेवणाचे ताट ठेवुन जेवायचा.आमच्या अपार्टमेंटच्या खाली रहाणाऱ्या प्रविणाशि माझि मैत्री झाली. आणि मला कळाले की तिने पण फर्निचर असेच कोणा कडुन आणले होते. विकत घेतले नव्हते. हळुहळु मला कळाले कि युनिव्हरसिटीमधले विद्दार्थी एक तर फर्निचर सहित अपार्टमेंट मध्ये रहातात किंवा बिना फर्निचर अपार्टमेंट मध्ये रहाणारे एकडुन तिकडुन मिळालेले फर्निचर वापरतात आणी शिक्षण संपले कि असेच कुणाकुणाला देतात. काही जण मुव्हिंग सेल मधुन खुप कमि किंमतीला विकत घेतात. मि एके दिवशी प्रविणाकडे गेले आणि तिच्या सोफ्यावर बसले आणि उठायला लागले तर मला उठताच येइना पटकन ! तर ती हासायला लागली, म्हणाली ऐसाही होता है रोहिणि, ये सोफा बहुतही पुराना है. मग तिने तिच्या आधीच्या फर्निचरची कहाणि मला ऐकवली. म्हणालि मि नविन लग्न होउन आले तर आमचा बेड खुप खतरनाक होता त्यावर झोपले की एकदम खालीच जायचा. माधविचि मैत्रि झालि तेव्हा ती पण नवीन लग्न होउन आली होती पण तिच्या नवऱ्याने नवा कोरा बेड घेतला होता.
तर ती हासायला लागली, म्हणाली ऐसाही होता है रोहिणि, ये सोफा बहुतही पुराना है. मग तिने तिच्या आधीच्या फर्निचरची कहाणि मला ऐकवली. म्हणालि मि नविन लग्न होउन आले तर आमचा बेड खुप खतरनाक होता त्यावर झोपले की एकदम खालीच जायचा. माधविचि मैत्रि झालि तेव्हा ती पण नवीन लग्न होउन आली होती पण तिच्या नवऱ्याने नवा कोरा बेड घेतला होता.सोफाही नविन होता. तर तिचे म्हणणे क्यु इतना खर्चा करने का ? सेल करने में दिक्कत आती है ! एके दिवशी माधवी म्हणालि आप तैयार रहे , मै आपको लेने के लिए आती हु. आणि आम्ही तिच्या कार मधुन बरेच हिंडलो आणि कचऱ्याच्या डब्याजवळ सोडुन दिलेले फर्निचर आम्ही पाहिले. म्हणाली ये लोग ऐसेही इधर क्यु छोडते है ये फर्निचर ? देखो कितना अच्छा है ना? मि "हा रे" आणि एके दिवशी ती असाच एक रॅक घरी घेउन आली. बघितले तर खरच तो रॅक चांगला होता. व्हाइट पेंटही लावला होता त्याला. तिने त्यात तिची पुस्तके ठेवली आणि अजुन काय काय ठेवले. तिच्या नवऱ्याला खरे तर हे आवडले नव्हते, खरे तर मलाही आवडले नव्हते. पण इथे कोण बघतयं ? इथे कोणाची कोणाला पडलेली नसते. युनिव्हरसिटी मध्ये सर्वच शिक्षण घेत असतात तसे आमची ३-४ जणांची post-doctorate ची छोटी कम्युनिटी होती. अर्थात हे शिक्षण नव्हे !
फर्निचर सहित अपार्टमेंट मिळते असे तिकडे इंडियात ऐकले होते आणि अचंभित झाले होते पण इथे बघितले तर हे फर्निचर वर्षानुवर्ष वापरलेले असते. ते काही अपार्टमेंट वाले बदलत नाही. इतर सर्व सोयी तर असतातच जसे की अपार्टमेंट मध्ये मायक्रोवेव्ह्, इलेक्ट्रिक शेगड्या, फ्रिज, त्यामुळे बाकीचे फर्निचर कुणि दिलेले, तर असेच उचलुन आणलेले , तर गराज सेल मधुन कमी किंमतीत विकत घेतलेले असते.एके दिवशी प्रविणा मला म्हणाली कि तिच्या शेजारचा केरळि सोडुन जात आहे तर मी त्याला त्याच्या कडच्या फर्निचर बद्दल विचारले देशील का मला, तर तो हो म्हणाला. तर तो डायनिंग टेबल आणि खुर्च्या आणि एक सोफा देणार आहे. तुझ्या घरात काहीच नाही ना बसायला कोणी आले तर ! तर मग सोफा आणि डायनिंग तुझ्याकडे ठेव आणि तु इथुन गेलीस की मी घेउन जाइन पण मि विचारले ते वर आणणार कसे काय ? तर म्हणाली की विनायक और श्रिनिवास लेके आयेंगे उपर !
मी मनात "एवढे काय नडलय का?" पण ओके ठिक आहे.मग एके दिवशी तो जड सोफा दोघांनी मिळुन वर आणला. मग मी गरमागरम दोघांसाठी चहा केला. त्यानंतर आम्ही सोफ्यावर बसायला लागलो आणि जेवायला डायनिंग वर ! दुसऱ्या एका मैत्रिणीला (प्रविणाच्या शेजारी रहाणारि कविता) तिला फोन करुन सांगितले कि वर ये आमच्या घरी. आम्ही फर्निचर घेतले आहे ! तीने माझे अभिनंदन केले आणि मी मनातल्या मनात खुदुखुदु हासले. वर आली आणि आम्ही तिघीही हासायला लागलो. तिला विचारले अच्छा है ना फर्निचर ? बहुत ही बढिया है , ती म्हणाली आणि मग मी सगळ्यांना उपमा चहा केला. आणि नंतर घरी जेवायला बोलावले. आम्ही एक वर्ष संपता संपता दुसऱ्या शहरी गेलो.
दुसऱ्या शहरी प्रविणाचा मला फोन आला आणि खुप हासुन हासुन बोलत होती. का? तर तिचा मुलगा मोठमोठ्याने रडत होता. अँटि का फर्निचर क्यु फेक रहे है? तिने तिच्या मुलाला खुप समजावले कि अरे ते तिचे फर्निचर नाहीये तेव्हा कुठे तो शांत झाला. इथे अपार्टमेंट सोडुन जाताना सर्व काही साफ करुन द्यायचे असते आणि सामानही सर्व रिकामे करुन द्यायचे असते. एवढे सर्व सामान फेकायला वेडबिड लागलय का? की जे आमचेही नव्हते आणि ते जड जड सामान कचरापेटीच्या बाजुला ठेवायला हमालासारखी शक्ति पाहिजे ! Rohini Gore
Rohini Gore क्रमश : ....
No comments:
Post a Comment