३० मे २०१३

आजची रोजनिशी लिहायची म्हणजे मला कालची थोडी भर घालायला पाहिजे. काल संध्याकाळी तळ्यावर चक्कर मारायला गेले तर अजून एका बदकीणीला पिले झाली होती. तळ्याच्या काठाला ही बदकीण आपल्या पिल्लांना घेऊन बसली होती. तिची पिले तिच्या पंखाखाली होती. मी त्या पिलांना शोनुल्या मोनुल्या असे करून हाका मारल्या आणि ती पंखाच्या बाहेर आली. थोडी छायाचित्रे घेतली. एक विडिओ घेतला. खूप आनंद वाटला. तसा तर मला अजून एका गोष्टीनेही खूप छान वाटले होते. सध्या फेसबुकावर मी एका समुहामध्ये मला भरती करून घेतले आहे. त्याचे नाव आहे संगीत के सितारे. हा म्युझिक ग्रूप बरेच दिवसांपासून आहे. विनायक तिथे पूर्वीपासून आहे. तिथे वेगवेगळ्या थीम चालू असतात. दर २/४ दिवसांनी थीम असतात वेगवेगळ्या.





मागच्या आठवड्यात विनायक म्हणाला की चोरी चोरी चुपके चुपके थीम चालू आहे. त्यात विनायकने एक जुने गाणे टाकले होते. मी व विनायक नेहमीच युट्युबवर गाणी बघत असतो. मला ती थीम आवडली आणि मी तो समूह जॉईन केला. या थीममध्ये बसणारे मला पहिले कोणते गाणे आठवले असेल तर ते म्हणजे चोरी चोरी चुपके चुपके या शब्दांनी सुरवात होणारे आपकी कसम मधले गाणे. ते मी टाकणार होते पण मला टाकता आले नाही. ते कोणीतरी आधीच टाकले होते. दुसरे गाणे आठवले ते म्हणजे चोरी चोरी कोई आए चुपके चुपके सबसे चुपके .... हे पुनम धिल्लन वर चित्रीत झालेले गाणे. हे पण कोणीतरी टाकले होते. आपकी पसंद ही थीम आली मग त्यात मी निगाहे मिला हे गाणे टाकले. काल परत आपकी पसंद थीम होती त्यात मी ये दिल और उनकी हे गाणे टाकले. हे गाणे मला खूपच आवडते. हे गाणे ऐकताना तर मी खूप तल्लीन होऊन जाते.






तर आज थीम होती ज्या कुणाचे आईवडील पण नट/नटी होते त्यांच्या मुलांची गाणी टाका. तर मी तनुजाचे मुझे जा ना कहो मेरी जा हे गाणे टाकले. खरे तर हा एक छान विरंगुळा आहे. गाणे टाकताना आपण त्यावर विचार करतो. कोणते बरे टाकावे? त्यानिमित्ताने त्या थीमनुसार गाणीही ऐकतो. आणि त्यावेळेला जे गाणे आवडेल ते टाकतो. त्या समूहात दुसऱ्यांनी जी गाणी टाकली असतील ती पण पाहिली जातात आणि ज्ञानात भर पडते. पूर्वी ऑर्कुटवर अशा काही समूहामध्ये मी खूपच बिझी झाले होते ते दिवस आठवले. आजचा दिवस एका वेगळ्याच कारणासाठी छान गेला. मी अंजलीला अधुनमधून फोन करते. आज तिने मला तिची एक आठवण सांगितली ती ऐकून मला खूपच छान वाटले. सांगताना चित्र डोळ्यासमोर उभे राहिले. आणि तिच्या आठवणीत मी रमून गेले. खरेच अशा काही आठवणी आपण आपल्या मैत्रिणींसोबत जेव्हा शेअर करतो तेव्हा तिला आणि आपल्यालाही किती छान वाटते ना. आज आईबाबांशी फोनवर बोलले तेव्हा बाबा व मी खूप हासलो. विषय होता मराठी मालिकांचा. बाबा आणि मी नेहमी म्हणतो किती पाणी घालून वाढवतात या मालिका. अवास्तव विषय न पटण्यासारखे पण आपण त्या का बघत राहतो?



कालचा आणि आजचा दिवस एक वेगळाच आनंद देणारा होता. प्रत्येक दिवस कसा वेगळा ठरलेला असतो, नाही का? कधी आनंदाचा तर कधी दुःखाचा, कधी मूड जाणारा तर कधी नाही त्या गोष्टींचा ताप देणारा.