बालगोष्ट (२)

वाघ व त्याची शिकार

एका नदीच्या काठी एक गाव होते. तेथून वर सारे जंगलच जंगल. जंगल डोंगराला लागून होते, व त्यापलीकडे एक गाव. एकदा एका गृहस्थाला डोंगरापलीकडील गावी राहणाऱ्या त्याच्या लेकीकडे जायचे होते. जाताना त्याने खाण्याचा डबा घेतला आणि कोट, पागोटे घालून तो लेकीकडे जाण्यास निघाला. जाताना रस्ता चुकला. चुकीच्या रस्त्याने जाताना त्याला भरपूर झाडे लागली. रस्ता काही केल्या सापडेना. चालून चालून दमला बिचारा. तेव्हढ्यात त्याला एक पाण्याने तुडुंब भरलेली विहीर दिसली. त्याने विहिरीतून पाणी आणले, डबा खाल्ला व झाडाखाली विश्रांती घेण्यासाठी आडवा झाला. थोड्याच वेळात तो घोरू लागला.


त्याच जंगलात एका करवंदीच्या जाळीत एक वाघ झोपला होता. त्याला माणसाचा वास आला. तो उठला आणि त्या घोरणाऱ्या माणसाजवळ आला, मनात म्हणाला 'चला आज चांगली शिकार मिळाली'. 'चांगला माझ्या तावडीत सापडला आहे. उठला की खाऊ त्याला'. . थोड्यावेळाने तो गृहस्थ उठला, त्याने पागोटे बांधले. सहज उजवीकडे पाहिले तर वाघ. आता काय करणार? उठून पळत सुटला. तोच वाघाने त्याच्या अंगावर झेप घेतली. त्यांची कुस्ती सुरू झाली. एकदा वाघ वर तो खाली. एकदा तो वर वाघ खाली. असे करता करता त्याच्या कोटातील तपकिरीची डबी बाहेर पडून तपकीर हवेत उधळली.


तपकीर त्या वाघाच्या नाकात गेली. वाघाला एकसारख्या सटासट शिंका येऊ लागल्या. तो गृहस्थ मध्येच थांबून वाघाला म्हणाला,' अरे मला खातोस ना?'. वाघ म्हणाला, ' अरे थांब रे जरा. मला शिंका येत आहेत'. वाघ सटासट शिंकतोय असे पाहून तो गृहस्थ तेथून पळाला. भरभर चालून डोंगर ओलांडून तो लेकीकडे गेलासुद्धा. वाघाच्या नाकातोंडातून पाणी येत होते. तो शिंकण्याने बेजार झाला होता. इकडे तिकडे पाहतो तो काय? तो गृहस्थ निघून गेला होता. वाघ मनात म्हणाला,' जाऊ दे. उद्या बघू' आणि हळूहळू जाऊन जाळीत झोपला.


हाच वाघ पुढील पानावर...