पिल्लू

बाहेर धुआंधार वादळ चालले होते. सोसाट्याचा वारा सुटला होता, त्याचा घों घों असा आवाज ऐकू येत होता. मुसळधार पाऊसही पडत होता. बाहेर जवळ जवळ ८५ कि. मी. वेगाने वारे वाहत होते, त्यामुळे खिडक्या दारे उघडणे अशक्य होऊन बसले होते.

मानसीला पाऊस खूप आवडतो. त्यामुळे ती खूपच आनंदात होती. स्वयंपाकघरातील व बेडरूमच्या संपूर्ण काच असलेल्या खिडकीतून ती पाऊस बघत होती. तिला खरे तर दार उघडण्याचा पण मोह होत होता. दाराला लागूनच स्वयंपाकघर आहे. एकदा तिने थोडेसे दार उघडून फटीतून पावसाला बघितले. वाऱ्याचा दाब इतका जबरदस्त होता की त्या दाराला जोराने रेटूनच तिने दार बंद केले. असे तिने बरेच वेळा केले. दिवसभर कंटाळवाणे झाले होते. अधूनमधून लाईट जात होते त्यामुळे दूरदर्शन व नेटमध्ये पण अडथळे येते होते. बाहेर खूपच अंधारून आले होते. कंटाळा जाण्याकरता मानसीने आलं टाकून गरमागरम चहा केला.

आता पाऊस व वारा यांचा धिंगाणा कितपत चाललाय ते पाहण्याकरता तिने दार उघडले मात्र............ टुणकन उडी मारून एक खूप छोटे बेडकाचे पिल्लू घरात शिरले. तसेच दार उघडे ठेवून कुंच्याने झाडून बेडकाला बाहेर काढावे, असे म्हणून तिने कुंचा हातात घेतला पण तितक्यात त्याने दुसरी उडी घेतली व तो मायक्रोवेव्हच्या मागे गेला. तिने मग मायक्रोवेव्हच्या मागच्या बाजूला पाहिले आणि त्या बेडकावर पाणी शिंपडले पण तो बाहेर गेलाच नाही, तो आता बेसिनपासी आला.


आता मात्र मानसीने आरडाओरडा करायला सुरवात केली. तिचा नवरा अमित शांतपणे दूरदर्शन वर मालिका बघत होता, त्याला माहित होते आपली बायको घाबरट आहे आणि कोणताही छोटा प्राणी घरात आला की असाच आरडाओरडा करते.


"ए अमित, बघ ना तो आता बेसिनवर आलाय. त्याला घालवून टाक ना. "

"अगं तो आपोआप जाईल"

"अरे मला खूप भीती वाटते हे माहीत आहे तुला आणि आता तर तो काय स्वयंपाकघरामध्येच फिरेल इकडे तिकडे, आणि मला डाळ तांदुळ धुवायचेत. "

" अगं तुझ्या मोठमोठ्या आवाजाने तोच तुला घाबरत असेल. "


भांड्यांचा खडखडाट झाल्यावर त्या पिल्लाने परत टुणकन उडी मारली आणि तो ओट्याच्या कोपऱ्यात जाऊन बसला तशी इकडे मानसी घाबरली व पाण्यात तांदुळ असलेले भांडे भीतीने खाली पडले. पूर्ण जमिनीवर तांदुळ व पाणी. " हा बेडूक असा आहे ना, त्याला काय गरज होती का आमच्या घरात यायची. एकतर आधीच काही सूचत नाहीये. त्यातून कामात काम वाढले याच्यामुळे. "


जेवण झाल्यावर चोरपावलांनी दबकत दबकत येऊन तिने स्वयंपाकघरात बघितले तर तिला तो कुठे दिसला नाही. अरेच्या गेला का हा?!! बरे झाले! असे म्हणून निघणार तर तिला ओट्याच्या एकदम दुसऱ्या टोकाला एक डबा होता त्यावर बसलेला दिसला. हळूच जाऊन तिने त्याला अगदी जवळून पाहिले तर त्याने अर्धवट डोळे मिटले होते व त्याचे तोंड हलत होते. "नामस्मरण की काय?!! " आत्तापर्यंत बेडकाची भीती व किळस वाटणाऱ्या मानसीला त्याची दया आली. त्याच्याकडे बघून म्हणाली, " बेट्या, रात्रभर हवे तेवढे नामस्मरण कर. पण उद्या मात्र छकडा हाकलायचा बरकां आमच्या घरातून!!


दुसऱ्या दिवशी उठून पाहते तर परत मायक्रोवेव्हच्या मागे. मानसी म्हणाली आज त्याच्या जाण्याचा दिवस दिसतोय. दुसऱ्या दिवशी पाउस पण ओसरला होता. वारा पण एकदम शांत पडला होता. संपूर्ण दिवस मायक्रोवेव्हच्या मागे त्याने विश्रांती घेतली. मानसीने दार उघडेच ठेवले होते. जसे काही त्या पिल्लाला माहीतीच होते की आता दारातून बाहेर जायचे, आणि काही वेळातच तो एकदम दिसेनासा झाला. बाहेरच्या गॅलरीत जाऊन मानसीने इकडे तिकडे पाहिले. दाराच्या आजूबाजूला पाहिले. स्वयंपाकघरात जाऊन पाहिले.


हुश्श्य!! गेला बाई एकदचा!!


वरील घटना आमच्या घरात घडलेली आहे.