Sunday, July 27, 2014

२७ जुलै २०१४

आजच्या दिवशीची रोजनिशी म्हणजे कालची आणि आजची मिळून अशी आहे. गेला आठवड्यात पाऊस, शनिवार रविवार आणि उद्याही गरम हवा, उद्या तर खूपच आहे. काल आणि आज कामेच कामे झाली. आज स्वयंपाक खोली आवरली. वरची खालची कपाटे, ड्रावर्स, ती पुसून घेणे आणि इंडियन मसाले आणि इतर इकडून तिकडे बरण्यातून ठेवणे इत्यादी आवरा आवर केली आणि आज बाहेर जेवायला गेलो. मागच्या महिन्यातच आमच्या शहरात एक नवीन भारतीय उपहारगृह सुरू झाले आहे. तशी इतकी खूप नाहीतच. एखाद दोन आणि तीही अजिबातच चांगली नाहीत. पण हे सिया नावाचे उपहारगृह मात्र खरच खूप छान आहे. मागे एकदा गेलो होतो तेव्हा मोठाच्या मोठा मसाला डोसा आणि उत्तपा घेतला होता. यावेळेस पंजाबी डिश घेतली. खूप छान चव होती. मलबार व्हेजीटेबल तर खूपच चवीला छान होती. या उपहारगृहातील जी मुलगी होती तिने तर आज आम्हाला धक्काच दिला. ऑर्डर केलेली डिश घेऊन आली आणि नंतर परत येऊन विचारले कशी वाटली डिश? तर मी म्हणाले गुड ! तर म्हणाली चांगली आहे का? आम्हाला दोघांनाही आश्चर्याचा धक्का. मी तिला विचारले "चांगला" हा शब्द तुला कसा माहीत? तर म्हणाली की माझ्या काही मराठी मैत्रीणी आहेत आणि अजूनही त्यांच्याशी तिचे छान संबंध आहेत. मग तिला विचारले तू भारतात कुठे होतीस ? तर म्हणाली मी मुंबईत कामाला होते आणि ती मुळची दार्जिलिंगची आणि तिच्या नवरा उडिया आहे. म्हणाली की ती अलिबागला अनेक वेळा गेली आहे. तर मी तिला विचारले की तुला मराठी पदार्थ माहीत आहेत का? तर म्हणाली हो ! बटाटेवडा खाल्लास का? तिला विचारले , तर म्हणाली हा हा वडापाव खाल्ला आहे. पोहे खाल्ले आहेत. तिला पोहे खूप आवडले. खूप छान मुलगी आहे. हसतमुख आहे. ती राहत होती शार्लोटला आणि आता ती व तिच्या फॅमिलीने हा नवीन भारतीय उपहारगृहाचा धंदा सुरू केला आहे. तिला म्हणाले की ये एकदा माझ्या घरी मी तुला पोहे करून खायला देते. मलाही पोहे खुप आवडतात. मी ठरवलेच आहे तिला पोहे आणि बटाटेवडे खायला करून द्यायचे.




कालचा दिवसही असाच छान गेला. अलीकडे आम्ही नेटफ्लिक्सवर इंग्रजी सिनेमे बघतो. त्यात एक बुक थिफ नावाचा सिनेमा पाहिला. अडीच तासाचा चित्रपट होता पण अजिबात कंटाळा आला नाही. त्यातली साधारण  १२ ते १३ वर्षाची मुलगी खूपच गोड होती. तिने व इतरांनी पण छान कामे केली आहेत. आज संध्याकाळी नदीवर फिरायला गेलो पण नेहमीची फेरी मारली नाही. बोर्ड वॉकच्या उजव्या बाजूला चालत गेलो. हा नव्यानेच बांधलेला दिसत होता. तिथून परत नेहमीच्या ठिकाणी परत आलो आणि नेहमीची डाव्या बाजूने चालत जाणार होतो पण आज बरेच काम झाल्याने चालण्यासाठी शक्ती नव्हती. हवेत आर्द्रता होतीच पण थोडे वारे सुटल्याने बरे वाटत होते. हवा बरीचशी ढगाळ आणि आकाशात रंग अजिबातच नव्हते. सूर्यास्त दिसला नाही की रंग दिसले नाही. निराशा झाली. घरी आलो आणि युट्युबवर एकाने अप्रसिद्ध संगितकारांची गाणी रेकॉर्ड केली आहेत ती ऐकली. त्यामुळेही आज खूप छान वाटत आहे. आजची हवा बरी अशी उद्याची आहे. उद्याच्या हिट इंडेक्स १०६ आहे ! पण परत परवापासून नेहमीची हवा आहे त्यामुळे बरे आहे. आजचे दुपारचे जेवण इतके झाले आहे की रात्री फक्त केळे खाऊन झोपणार. त्या आधी ही रोजनिशी लिहित आहे.


2 comments:

Vijay Shendge said...

माफ करा. वयैक्तिक अनुभव जरूर लिहावेत. पण ते इतकेही वयैक्तित असू नयेत कि,' हे वाचून मी काय मिळवलं ?' असा प्रश्न वाचकांना पडावा. पण लिहिण्यात सुसूत्रता आहे हि जमेची बाजू.

Anonymous said...

"Remember that Bengali households still are known for their amazing food culture and this fact is known world-wide :)

tanSEN was bengali my dear friend, so were a lot of other people! want to see the entire list as it stands today? so was subash chandra bose and sri aurobindo :)

and i can name a million others and i am proud to say our greateness can be exerted beyond our national borders.
we are the fifth largest speakers!

we bengalis have won pretty much every award in the world stage you name it we have it and we are damn proud of what we have :)

its the only country in the world which took rebellion because it couldn’t speak its mother tongue and it won! and won so hard that the UN had to adopt that day as the international language day, which celebrates languages from all over the world.

did you know that the FAMOUS SEARS TOWER is architectured by another bengali?"

KAMONASISH AAYUSH MAZUMDAR
(MBA, IMT Ghaziabad)
Bengaluru, Karnataka