Sunday, April 20, 2014

२० एप्रिल २०१४

आजची रोजनिशी लिहायची म्हणजे मला तीन दिवसाची भर घालायला लागेल. गेले तीन ते चार दिवस झाले इथे पाऊस एके पाऊस, पाऊस दुणे पाऊस आणि पाऊस त्रिक पाऊसच पडत आहे. हाहा. सूर्याने ढगांचा घुंघट ओढून घेतला आहे. तो म्हणतोय नाही दाखवणार मुखडा जा! काय करायचे ते करा. काळेनिळे ढग आकाशात अजूनही खूप भरून राहिले आहेत. भरपूर प्रचंड आणि बोचरा वारा आहे त्यामुळे घरी बसून भजन करणे हाच एक उद्योग लाँग विकेंडचा होऊन बसला आहे. अर्थात असे वातावरणही पथ्यावर पडले आहे घरीच बसून विश्रांती घ्यायला कारण की या हवेमुळेच ठणठण डोके दुखत आहे. सर्दी खोकला आणि सोबत अंगदुखीही आहे. त्यात विनायकला पोलनचाही त्रास होतोय. पण या हवेत सुद्धा त्यातल्या त्यात वेगळेपणा करायचा असे ठरवले त्यामुळे दिवस तसे बरे गेले म्हणायला हरकत नाही. शुक्रवारची सुट्टी असली तरी विनायकला कामावर जायचे होते म्हणजे ठराविक वेळेत नाही. आपल्या सोयीनुसार जाऊन यायचे. आम्ही अजूनपर्यंत चायनीज उपहारगृहाला भेट दिली नाहीये. तर ठरवले जाऊ. गुगलिंग केले आणि मेनू मध्ये बघितले तर काही शाकाहारी डिशेस होत्या. पण आमचा पोपट झाला. गेलो तर तिथे फक्त एकच डिश होती आणि वेबसाईटवर तर चार ते पाच शाकाहारी डिशेस दिसत होत्या. त्यामुळे उठलो आणि बाहेर पडलो आणि नेहमीप्रमाणे मेक्सिकन उपहाराकडे धाव घेतली आणि रात्री वन डिश डिनर म्हणजे भाजणीचे थालिपीठ केले.



तब्येत जास्त ठीक नसल्याने शनिवारचा बेत होता ईडली आणि सांबार. घरी बसून बसून खूपच कंटाळा आला होता. पाऊस पडत असल्याने बाहेर चालणे तर शक्यच नव्हते म्हणून मग ठरवले की दुपारचा चहा प्यायल्यावर निदान मॉलमध्ये तरी फेरफटका मारू. मला काही खरेदी करायचे होते तेही नव्यानेच म्हणजे लाँग स्कर्ट आणि टॉप खरेदी करण्यासाठी मॉल मध्ये हिंडायचे ठरवले. आधी बघू आणि नंतर कसे ते ठरवू. कारण की इथे कपडे शोधणे हाच एक मोठा कार्यक्रम असतो कारण की इथे राहणाऱ्या बायका लांबी, रुंदी आणि उंचीनेही चांगल्या भरभक्कम असतात. विनायक म्हणाला की तु मॉलमध्ये फिर तोवर मी लॅबमध्ये काम करून तुला घ्यायला येतो. मग मी दोन तास एक दोन दुकाने हिंडले आणि सीअर्स मध्ये माझ्यामनासारखे स्कर्ट पाहिले आणि ते आवडले. अर्थात घेतले नाहीत. मग चालून मला दमायलही झाले आणि थोडी भूक लागली तर मग मी स्मुदी प्यायली.  पाऊस वारा अगदी थोड्या वेळेकरता विश्रांती म्हणून थांबत होता.   परत जोर लावून पडायला सुरवात याची !  घरी येऊन मग परत वन डिश डिनर उसळ केली . डिनर झाले. म्हणजे २ दिवस भांडी कमी पडली. आज जरा दोघांच्याही तब्येती बऱ्या आहेत. आज सकाळी घराची साफसफाई आणि हेअर कलर केला आणि डोक्यावरून अंघोळ केली. आजकाल ना अंघोळीचे पण एक काम वाटते. अंजलीचे आणि माझे याबाबतीत अगदी एकमत आहे.


आजचे लंच परत मेक्सिकन उपहारगृहात. हे नवीन उघडले आहे. तिथे निराशा होता होता वाचली. कारण की तिथे शाकाहारी डिश एकही नव्हती. तिथले लोक म्हणाले आम्ही तुम्हाला पाहिजे तशी शाकाहारी डिश बनवून देतो. आणि ती एकदम छान बनवली होती. नेहमीपेक्षा जरा वेगळ्या भाज्याही घातल्या होत्या. त्यामुळे छान वाटले. एका चायनीज दुकानात गेलो. तिथे काही काही इंडियन ग्रोसरी ठेवली असते. काही घ्यायचे होते पण तिथे ते नव्हते. काल पाहिलेले स्कर्ट  व टॉप परत मॉलला गेलो तर आज मॉल ईस्टर संडे मुळे बंद.  लक्षातच आले नाही. खूप दुकाने आणि उपहागृहे पण बंद होती. 


आज आता संध्याकाळी मी चुरमुऱ्यांचे भडंग करून खात आहे. सोबत चहाही आहे आणि एकीकडे रोजनिशी लिहीत आहे.    आणि कालच्या उरलेल्या ईडली पीठाचे उत्तपे करून झोपणार. एकूणच यावेळचा लाँग विकेंड खूपच वेगळा गेला. पाऊस , वारे, आणि सूर्यप्रकाश नाही यामुळे चांगलाच वैताग आलेला आहेॅ. आणि तब्येतही तशी बेताचीच आहे.  आता उद्यापासून सूर्यप्रकाश आहे त्यामुळे थोडातरी उत्साह येईल असे वाटते.

Saturday, April 12, 2014

१२ एप्रिल २०१४





आजचा दिवस खूप छान आणि आनंद देणारा होता. कारण की आज आम्ही सर्कस पाहिली. सर्कस आमच्या गावात आली आहे ही न्यूज आम्ही आमच्या वेदर चॅनलवर पाहिली आणि त्याचे वेळेला ठरवले की सर्कस बघायची. नेहमीची साफसफाईची कामे उरकली आणि बाहेर जेवायला निघालो. सर्कस पाहून किती वर्षे झाली म्हणण्यापेक्षा लहानपणी  कधीतरी एकदा की दोनदा, तेही आता आठवत नाही, पाहिली होती. त्यातले अंधुकसे असे काहीतरी आठवत आहे.




जेवल्यानंतर थेट विमानतळ  गाठले कारण की विमातळावरच्या आजुबाजूच्या मोकळ्या आवारात सर्कशीचे तंबू उभारले होते. तिकिटविक्री चालूच होती. तिथे पोहोचलो तर साडेतीन वाजत आले होते आणि शो होता साडेचारचा म्हणजे एक तासाचा अवधी होता. पण हा १ तास कधी निघून गेला ते कळलेच नाही. सर्कशीला भरपूर लहान मुले आली होती. त्यांचे पालकही होते. त्यामध्ये त्यांचे आईवडील, आजी आजोबा पण होते. सर्कशीतले २ हत्ती तंबूच्या आवाराबाहेर उभे केले होते आणि ते अधुनमधून गवत खात होते. गवत खाऊन झाले की ते हत्ती तिथल्याच एका छोट्या जागेत गोल गोल चक्क्र मारायचे आणि ही चक्कर वाया जात नव्हती. त्यातून सर्कशीला पैसे मिळत होते. लहान मुलांकरता त्यांचे पालक तिकिट काढून त्यांना हत्तीवर बसवत होते. विक्रिकरता कॉटन कँडी, पॉपकॉर्न, कोक, आईस्क्रीम होतेच. शिवाय तिथे फुगे पण विकायला होते. बर्फाचे गोळे होते. जोकरासारखी चेहरा रंगवून घेण्यासाठीही लाईन होती. यातले मला सर्व काही करावेसे वाटत होते पण अर्थातच केले नाही. मी काय आता लहान आहे का? हेहेहे. आपण कितीही मोठे झालो तरी मुले ज्या गोष्टी करतात त्या खरे तर आपल्यालाही कराव्याश्या वाटतात निदान मला तरी तसे वाटते. खोटे कशाला बोलु. माझ्यासोबत एखादी मैत्रीण असती ना तर या सर्व गोष्टी मी केल्या असत्या !



 हळूहळू करत आत जाण्यासाठी एक लाईन लागली आणि आम्हाला सर्कशीतल्या तंबूत सोडले गेले. तिथे गेल्यावर मुलांचा गोंगाटच गोंगाट होता. मुले आणि त्यांचे पालक चरत होते. कोणी आईस्क्रीम खातयं तर कोणी कोक पितयं . हे सर्व जरी बाहेर मिळत होते तरीही डोक्यावर ट्रे घेऊन या सर्व वस्तू विकल्या जात होत्या. अशी अनेक माणसे आम्ही बसलेल्या गर्दीतून फिरत होती ते सर्व विकण्याकरता. निरनिराळे फुगे. चकाकत्या कांड्या, बर्फाचे गोळे, पाणी पॉपकॉर्न हे सर्व काही विकण्याकरता अनेक माणसे फिरत होती. आणि बाहेरच्या पेक्षा आतला रेट १ डॉलरने जास्त होता. आत जोरजोरात म्युझिक तर सुरूच होते. सर्कस सुरू झाली. एकेक करत वाघ, हत्ती, घोडे इ. इ. यांच्या कवायती झाल्या. सॅल्युट करून झाले. नंतर बारीक बांध्याच्या उंच पोरी आल्या. त्यांनी निरनिराळ्या हरकती करून दाखवल्या. खाली डोके वर पाय, एका हातावर भार देऊन सर्व शरीर हवेत उचलून धरणे. इ. इ. नंतर खूप उंचावर काही माणसे उभी राहिली. त्यात पोरीही होत्या. मग त्यांनि झोपाळ्यावरच्या कसरती करून दाखवल्या. मग आले हत्ती. त्यांनी पण नाचून दाखवले. झोपून दाखवले. एकमेकांच्या अंगावरून उड्या मारून दाखवल्या. नंतर मोठ्या जाळीमध्ये ३ फटफट्या आल्या आणि त्या फिरल्या. नंतर एक भलीमोठी तोफ आली. त्यातून एकाला उडवले. त्याचा तर इतका काही मोठा आवाज झाला. आणि तोफ उडाल्यावर तो खूप जोरात बाहेर फेकला गेला. त्याला झेलण्यासाठी मोठी कापडी जाळी होतीच. एक ना दोन एकेक हरकती आणि कसरती करत करत शेवटी एकदाची सर्कस संपली. ज्या लहान मुलांकरता पालक आले होते त्यांनीच जास्त सर्कस बघितली. लहान मुले फुग्यात आणि रंगीबेरंगी चकमकत्या कांड्यामध्ये रममाण झाली होती.




 घरी आलो तेव्हा डोके ठणठण करत होते. चहा घेतला तरीही डोके थांबेना. भूकही लागली होती. अश्यावेळी पटकन होणारा पदार्थ म्हणजे थालिपीठ. ते केले. आणि खाल्ले तरीही डोके अजूनही दुखत आहे. याचे कारण म्हणजे ३ तास गोंगाट आणि तंबूत लावलेले कसरती करतानाचे कांठल्या बसणारे म्युझिक. आता हे सर्व लिहित आहे तेव्हा १० वाजलेत रात्रीचे. पिसी बंद करून झोपणार आता. पण आजचा दिवस मात्र कायम लक्षात राहील असा गेला. एक मात्र चुटपुट लागून राहिली आहे आणि ती म्हणजे मी कॅमेरा नेला नव्हता. नाहीतर सर्कशी बाहेरचा माहोल कसा होता ते तुम्हाला दाखवता आले असते.

तर आजच्या दिवसाचा सारांश काय? तर सर्कस ! अजूनही माझ्या डोळ्यासमोर तेच चित्र तरळत आहे. स्वप्नात पण सर्कस दिसणार बहुतेक आज !