Friday, July 17, 2020

कोर्सेस

मला मागचे काही मिळाले की माझे मन भूतकाळात जाते आणि हासू येते. ही प्रमाणपत्रे मला मिळाली आणि याचा तेव्हाही काही उपयोग झाला नाही आणि आता तर नाहीच नाही पण आठवणी मात्र पुसल्या जात नाहीत. त्यावेळचे दिवस डोळ्यासमोर येतात. तर पंचीग नावाचा कोर्स मी बारावी परीक्षेनंतरच्या सुट्टीत केला. हा कोर्स केला ती जागा होती पुण्याची तपकीर गल्ली . या गल्लीत गेल्यावर एका खबदाडात एक खोली होती आणि तिथे २ मशीन्स होती. एक आसीएलचे आणि दुसरे आयबीएमचे. मी आयसीएलच्या अगदी छोट्या मशीनपुढे बसायचे आणि कार्ड पंच करायचे. आणि ही कार्डे वाचायची असतात. परीक्षेत ती मी वाचली इतकेच आठवते आणि हे छोटे मशीन असते त्यावर हाताचे मधले बोट वापरून काही बटनांवर प्रेस करायचे असते. १० काळी बटने होती इतके पुसट आठवत आहे. हा या दोन्ही कोर्सेस साठी बरीच मागणी आहे असे मला कोणीतरी सांगितले आणि म्हणून हा कोर्स मी केला इतकेच ! परीक्षेनंतर जो निकाल लागला तेव्हा मला तिथल्या सरांनी तुम्ही इथे इन्स्ट्र्क्टर म्हणून काम कराल का? असे विचारले होते आणि अर्थातच मी नाही म्हणून सांगितले होते. हा कोर्स म्हणजे काय हे मला माहीती नाही. कोणाला माहिती असल्यास सांगा.


कंप्युटर प्रोग्रामिंगचा कोर्सही असाच मजेशीर. सीडॅकचा तर्फे या कोर्सची शाखा डोंबिवली मध्ये मोठ्या बॅनर मध्ये लावली होती. मी आणि अर्चना मिळून या क्लासला जायचो. १५,००० रूपये फी होती .१९९८ साली हा कोर्स केला. थोडे आठवत आहे. फॉक्सप्रो मध्ये आम्ही ४ जणींनी मिळून एक प्रोजेक्ट केला होता. दीपाली नावाची एक मुलगी आम्हाला "सी" नावाची मशीन भाषा शिकवायची आणि तिने आमच्याकडून ती चांगलीच घोटून घेतली होती. मला खूप उत्साह आला होता शिकण्याचा तेव्हा. डेव्हलपर २००० शिकवायला शिक्षक मिळत नव्हता. एक पोरगेला मुलगा आला शिकवायला आम्हाला. आम्ही म्हणले पण हा शिकवणार आम्हाला ! हा कोर्स संथ गतीने चालला होता. एक तर आम्ही क्लासला गेल्यावर बरेच वेळा लाईटी जायच्या आणि मग आम्ही परत घरी यायचो. दुपारचा १२ ते १ क्लास होता. उन्हात मी छत्री घेऊन जायचे. क्लास होत आला आणि आम्ही अंधेरीस राहायला आलो.





नंतरचा बराचसा उरलेला कोर्स मी अंधेरी -डोंबिवली- अंधेरी असा येऊन जाऊन केला. अजून एक प्रोजेक्ट बाकी होता. परीक्षेचे सेंटर दादरला होते. प्रोजेक्ट, अभ्यास आम्ही तिघींनी मिळून केला. आणि नंतर दादरला आम्ही तिघी मिळून परीक्षेसाठी गेलो होतो. मी ४ दिवस नेर्लेकर यांच्या घरी जाऊन राहिले होते. दादरला परीक्षेसाठी गेलो ती होती एका शाळेत. अजिबात चांगली व्यवस्था नव्हती. परीक्षा देऊन घरी आलो आणि नंतर दुसऱ्या दिवशी मि घरी अंधेरीला गेले. हुश्य ! झाला एकदाचा कोर्स ! असे मनाशी म्हणाले. नंतर प्रमाणपत्र मिळाले आणि ठरवले होते की एक पीसी घेऊन जे शिकलो त्याचा सराव करू. सराव केल्यावर प्रोग्रॅमिंग जमतय का बघू. दीपाली मला म्हणाली होती की तुम्ही काही पुस्तके विकत घ्या आणि सुरवात करा. पण तसे काहीच झाले नाही. आपण ठरवतो एक आणि होते भलतेच ! Rohini Gore

No comments: