एच ४ मराठी मंडळाची वार्ता मला माझ्या प्रेमळ मैत्रिणीकडून मिळाली.तिचे नाव गौरी. त्याअधी मला ऑर्कुट माहित होते पण तेथे नक्की काय काय चालते ते माहित नव्हते. म्हणलं बघू या तर काय आहे हे एच ४ मंडळ? एच ४ ची सदस्य झाले आणि ऑर्कुटच्या प्रेमातच पडले. बऱ्याच मैत्रिणी मिळाल्या आणि वाटले ऑर्कुटबद्दल आधीच का नाही स्वारस्य दाखवले. आणि मग म्हणतात ना की व्यसन लागले की ते कधीच सुटत नाही अगदी तसेच सारखीच येण्याची नोंद होऊ लागली. कोण कोण आलयं, कोणी काय काय लिहिले आहे. काही वेळा "हे काय? काहीच कसे नाही." खूपच शांतता आहे. शांतता असली म्हणून काय झाले आपण करू कुठला तरी धागा सुरू. गाण्याचे धागे सुरू करायला मला फार आवडतात, त्याला कोठेही मरण नाही. आणि असे लक्षात आले की बऱ्याच मुलींना आपल्यासारखेच स्वारस्य आहे तर? मनातल्या मनात खुष झाले.
आणि असे बरेच धागे मिळाले वाचायला की त्याचा बराच उपयोग झाला. रेसीपी हा असाच एक धागा की ज्याला कुठेही मरण नाही. बाकीही रेघेवर काय काय बघता येईल त्याचाही खूपच फायदा झाला. एच ४ चा सर्वात महत्त्वाचा फायदा म्हणजे दिप्तीने सुरू केलेली लाइव्ह अंताक्षरी. पूर्वी गुणगुणत असलेली गाणी मधला बराच काळ उलटून गेल्यावरही परत जिवंत झाली. याचे पूर्ण श्रेय दिप्तीला जाते.
सकाळी उठल्यापासून ते रात्री झोपेपर्यंत एच ४ वर काय काय चालू आहे ते बधितले जाते, आणि काहीच नसले की परत हताश व्हायला होते. कोणत्याही संकेत स्थळावर किंवा ऑनलाईन मंडळात सतत काही ना काही घडायलाच हवे असा अगदी अट्टाहास असतो. म्हणजे अगदी कसे दोन दोन मिनिटाला काही ना काही नवीन वाचायला हवे असते, हा मनुष्य स्वभाव आहे. आणि ते नाही घडले की आपण आपल्यावरच रागावतो.
मनोगत संकेतस्थळ काही कारणाने काही काळ बंद होते म्हणून आता काहीतरी दुसरे शोधायला हवे बुवा असा विचार रेंगाळत होता. आणि एच ४ ची ओळख झाली. वाटले होते मनोगतासारखेच आपण इथेही रमू का? आणि लगेच रमलेही. थोडे दिवस आधी पहिली वाट सोडून दुसरी वाट पकडल्यावर कंटाळा येतो पण नंतर रुळायला होते.
ही ऑनलाईन स्पर्धा आवडली आणि काय लिहायचे यावर नुसता विचार चालू होता. पण माझी प्रिय मैत्रिण रोमा हिने मला खरडवहीत निरोप लिहिला आणि विचाराला चालना मिळाली. जे काही मनात आले ते पटापटा उतरविले आणि सुपूर्त करत आहे. एच ४ वर जे काही खरडले ते आपल्या सर्वांना आवडेल अशी आशा करते.
कदाचित कोणी म्हणतील किती शुद्ध मराठित लिहिले आहे!! पण काय करू मनोगतावर शुद्ध मराठी बोलण्याची आणि लिहिण्याची सवय झाली आहे. आणि आपण सर्व मराठमोळ्या मुलीच ना!!
एच ४ ची चालिका प्राची चित्रे/मोहिले हिची मी खूप आभारी आहे. घरबसल्या काहीतरी उद्योग मिळाला, उत्साह वाढला.
रोहिणी गोरे
