काल सकाळी उठले आणि नेहमीप्रमाणे फेबुवर गेले. छंद नावाच्या ग्रुप वर राधिका ताईंनी थीम लिहिली होती ती म्हणजे गाणं गायची. गाणं म्हणून ते रेकॉर्ड करायचे आणी पोस्ट करायचे. अशा काही थिमा आल्या ना की माझी लगेचच चुळबुळ सुरू होते. भाग घ्यावासा वाटतो. ऑनलाईन भाग घेणे ऑर्कुट पासूनच सुरू आहे माझे ! २००६ साली आणि नंतर २०१० फेबुवर. निबंध स्पर्धा, रेसिपी स्पर्धा, गाण्याच्या भेंड्या इत्यादी. पूर्वी मनोगतावर मी मराठी गाण्याच्या भेंड्या सुरू केल्या होत्या. त्या खूपच गाजल्या. अर्थात त्यावेळेला गाणी म्हणायची नाही तर लिहून पाठवायची होती. भारतात जेव्हा सकाळ उगवायची तेव्हा भारतातले मनोगती भाग घ्यायचे आणि काही तासांनंतर अमेरिका, युरोपवाले क्रमाक्रमाने जागे होऊन भाग घ्यायचे. या धाग्यात शेकड्याने मराठी गाणि टाईप केली गेली होती. ऑर्कुटवर एकीने दर बुधवारी ऑनलाईन भेंड्याही सुरू केल्या होत्या.
तर काल जेव्हा छंद ग्रूप वर गाण्याची थीम आहे असे कळाले तेव्हा कोणते गाणे म्हणायचे याची उजळणी मनात सुरू झाली. रेकॉर्ड न करता नुसती म्हणली. काही गाणी मनात होती ती अशी की माझे आवडते गाणे पहिले म्हणून बघितले ते म्हणजे जरासी आहट होती है तो दिल सोचता है, रिमझिम गिरे सावन, कब आओगे बालमा, मराठी गाण्यांची शीर्षक गीते, अशी काही गाणी मनात आली आणि ती नुसती म्हणून बघितली. अर्थात गुगलमध्ये त्या गाण्याचे बोल बघूनच. कालचा सबंध दिवस रेकॉर्डिंग मध्ये गेला आणि हाती काहीच लागले नाही. काल माझी अवस्था कवि लोकांसारखी झाली होती. कागदावर सुचेल ते लिहायचे, आवडले नाही की कागदाचा चोळामोळा करून कागद फेकून द्यायचा. असे खोलीभर कागद जमा झाले तरी मनाप्रमाणे कविता काही होत नाही. तसेच मनासारखे रेकॉर्डिंग काही झाले नाही. दुपारी थोडी पडले होते शांतपणे. संपूर्ण आठवड्यात भरपूर पाऊस, ढगाळलेले आकाश, सूर्यदर्शन नाही. त्यामुळे डल्ल वातावरण. रेकॉर्डिंग साठी नीट जागा सापडत नव्हती. एकदा डायनिंग टेबलवर मोबाईल ठेवून खुर्चीवर बसून गाणे म्हणून पाहिले, तर एकदा सोफ्यावर बसून. कागदावर काही गाणी लिहून घेतली. म्हणताना चुक होउन कसे चालेल? आवाज पण बरा लागला पाहिजे ना ! मग विचार केला जाऊ देत नकोच भाग घ्यायला. रात्री झोप कुठची यायला ! कारण ८ मार्च भारतीय वेळेनुसार थिम घोषित होणार होती. मोबाईल जवळच घेऊन बसले होते. कोणि गाणी टाकली बघत होते. गाण्याला लाईक करत होते. एकीकडे विचार चालू होते. कोणते गाणे म्हणावे?
शाळा - कॉलेज मध्ये असताना काही गाणी तोंडपाठ होती. अभिमान, तेरे मेरे सपने, शर्मिली. आता सराव नसल्याने कोणतीही गाणी तोंड्पाठ नाहीत. कसे काय सर्व जमणार? असे विचार चालू होते. पहाटे झोप लागली. उठले आज आणि परत काही गाणी म्हणून पाहिली. आदल्या दिवशी रात्री कोणती गाणी आठवतात ती आठवून पाहिली. मनातल्या मनात म्हणूनही पाहिली. आजा रे मै तो कबसे खडी इसपार, आणि अजून काही गाणी मनातल्या मनात म्हणतच झोप लागली होती. आज महिला दिनानिमित्ताने फिमेल सोलोच गाणी म्हणायची होती. नंतर वाटले निगाहे मिलाने को जी चाहता है म्हणायचे का? किंवा किसी लिए मैने प्यार किया म्हणायचे? गाणी एकेक करत आठवत होते. कब आओगे बालमा आणि आई भोर सुहानी ही गाणी म्हणायची असे ठरले. अजून दोन माझ्या आवडीची मराठी मालिकेची शीर्षक गीते म्हणायची असेही ठरले. आभाळमाया आणि या सुखांनो या ही दोन्ही गाणी मला खूप आवडतात. फुलाला सुगंध मातीचा हे पण आवडते.
युट्युबवर मी पूर्वीच काही गाणि रेकॉर्ड केली आहेत पण ती डिजिटल कॅमेरावरून. नंतर मोबाईल वरूनही केली आहेत. पण त्यात मी माझा चेहरा दाखवला नाहीये. गाणं म्हणताना माझ्याकडे कोणी पाहिले की मी गडबडते. मोहिनी अंताक्षरी मध्ये पण चेहरा दाखवावा लागत नाही त्यामुळे चांगले वाटते. चेहरा दाखवून सेल्फी रेकॉर्डिंग हे पहिलेच होते माझे. भारतभेटीत मी एक गाणे गायले होते घरच्या घरीच. ते माझ्या भाची सईने माझ्या नकळत रेकॉर्ड केले होते. तिचे मला खूपच कौतुक आहे. तिने रेकॉर्डिंग छानच केले होते ! ते आणि आजचे माझे मी केलेले सेल्फी रेकॉर्डिंग !
मोबाईल ठेवायला माझ्याकडे स्टॅंड नाही की स्टीक नाही. एका डब्याला मोबाईल टेकवून रेकॉर्ड केले. सोफ्यावर बसून मोबाईल असाच डब्याला टेकवून रेकॉर्ड केले. तरी कोणतेच मनासारखे झाले नाही. शेवटी फोन हातात घेतला आणि म्हणले. चेहरा गंभीर होता. छे असे नको. परत रेकॉर्ड केले आणि त्यात थोडी मान हालवली, हास्यमुद्रा थोडीशी आणि हातात कागदावर लिहिलेले गाण्याकडे बघून गाणे म्हणले आणि ते आवडून गेले. तर आज मी दोन-तीन गाणी रेकॉर्ड केली आणि "आई भोर सुहानी" हे गाणे मला बरे वाटले आणि छंद मध्ये पोस्ट केले. वेळेत झाले सगळे. कारण की भारतात ८ मार्च संपायच्या आधीच पोस्ट करायचे होते. आई भोर सुहानी हे बेकसूर मधले गाणे आहे. १९५० सालातला हा चित्रपट - मधुबाला वर चित्रित झाले आहे.
तर अशा रितीने छंद ग्रुपवरच्या या थीममुळे आतरराष्ट्रीय महिला दिन साजरा झाला. आज स्वच्छ सूर्यप्रकश होता. हौस किति ती गाण्याची ! मी गाणे शिकलेली नाही. मराठी/हिंदी गाणि युट्युबवर ऐकायला आवडतात. रेडिओवर लागणारी गाणी ऐकण्यासाठी तर मी नेहमीच उत्सुक असते. गाणं ऐकणे हा माझ्या जीवनाचा अविभाज्य भाग आहे. विनुचाही ! सर्वांना महाशिवरात्रीच्या आणि आंतरराष्ट्रीय महिला दिनानिमित्त सर्वांना हार्दिक शुभेच्छा !Rohini Gore.
No comments:
Post a Comment